هَوائُن کي ڇَيڙڻ
سَارَ جا پَنَ سَهَيڙي رهيو هو پِرِين،
ڪو هَوائُن کي ڇَيڙي رهيو هو پِرِين۔
جي ڪِريا لُڙڪ تُنهِنجا غَزَل جي مَٿان،
۽ ٺهيا پَيچرا تُنهِنجي ڳَلَ جي مَٿان،
جِيئن ڪَڪرَن ڪَڻيُون ڪِنهن ڪَنوَل جي مَٿان،
مَاڪَ بُوندُون ڪو مَيڙي رهيو هو پِرِين،
ڪو هَوائُن کي ڇَيڙي رهيو هو پِرِين..۔
جِنهن اسانجي هَٿَن مان ها بَستا ڇِنا،
ڄڻ مَيَاڻِي، دُٻي ۾ ها دَستا ڇِنا،
رِڻ ۾ رَولائي رَهزَن ها رستا ڇِنا،
ٿَاڪ تان ڪير ٿَيڙي رهيو هو پِرِين،
ڪو هَوائُن کي ڇَيڙي رهيو هو پِرِين..۔
خاموشي ۽ خِزان، خَواب خالي رَهيا،
سَچَ، سُونهَن، سَوچَ ڇو سڀ سَوالِي رَهيا،
مَاءُ تُنهنجو مُقَدَر مَوَالِي رَهيا،
پَرَ اَنڌَيرو پَکيڙي رَهيو هو پِرين،
ڪو هَوائُن کي ڇَيڙي رهيو هو پِرِين..۔
ڪير شِيراز شامِل رَهيو خواب ۾،
بَاکَ جي بات هُئي، رَات جي بَاب ۾،
سُونهن ڀي شَانت هُئي، شَور سيلاب ۾،
ڪير جِيوَن سان جهَيڙي رَهيو هو پِرين،
ڪو هَوائُن کي ڇَيڙي رهيو هو پِرِين..۔