ڪوئي ٻالَڪ ٿو پينسِل گهَڙي جهَولَ ۾،
ڳَوڙهو قُلفِي جيان ٿو ڳَڙي جهَولَ ۾۔
مُون ٿي چاهيو نه دَامَن هِيءَ آلو ٿِيئي،
اَکَ مان ڇو لُڙڪ پِيو ٿو لَڙي جهَولَ ۾۔
خَارَ جيڪي مِليا خَواب جي ديس ۾،
سڀ سنڀالي رَکيا وَائِڙي جهَولَ ۾۔
آسمانن جُون چِيخُون نه نِڪري وَڃَن،
کَڻَ نه آهُن جي اَرٿِي اَڙي جهَولَ ۾۔
ڪِنهنجو مِٺڙو لَهُو هو وَهيو رَوڊَ تي،
ڪو ٿو لاشَن تان مَکِيُون تَڙي جهَولَ ۾۔
ڪائِناتُن جُون شِيراز سوچُون گَڏي،
ڪِئين سَلهاڙَي رَکيُون جِيتڙَي جهَولَ ۾۔