رُوح ۾ جاري رَت جي راند کان ٻاهر نِڪران،
توڏي اچبو آنڌ مانڌ کان ٻاهر نِڪران.
ڌرتيءَ تنهنجي دَردن خاطر ڌرڻا هڻندس،
پيرن ويڙهيل پوتيءَ پانڌ کان ٻاهر نِڪران.
منهنجي اِحساسن کي جيڪي گھائن ويٺا،
پُرکن جي هن يار پَلاند کان ٻاهر نِڪران.
ماڻهوءَ جي عظمت جو آ ءُ به ساکي ٿيندس،
مَذهب جي هن هَٿ چُراند کان ٻاهر نڪران.
جا شيراز صَحيفن وانگي آهي لٿي،
ڳَٽ ۾ ورتل تنهن ويڙهاند کان ٻاهر نڪران.