گِهلي آيو گَورک جِيون
ائين ئي آخر آوارن کي،
گِهلي آيو گَورک جِيون.
هُو جي پُوروِڇوٽيون آهن،
چوڌاري جي چوٽيون آهن،
ڇُهندڙ چنڊ سِتارن کي
ائين ئي آخر آوارن کي ،
گِهلي آيو گَورک جِيون.
هو جي مَست قَلندر ماڻهو،
اُجرا ٻاهر اندر ماڻهو،
ڪهڙي ڪهڙي ڪِردارن کي،
ائين ئي آخر آوارن کي،
گهلي آيو گورک جيون..
ڏورانهان ڪي بادل ايندا،
جِسم سڄا هي جَل ٿَل ٿيندا،
ٽَپ ٽَپ ڪَڪرن ڪارن کي،
ائين ئي آخر آوارن کي،
گِهلي آيو گَورک جِيون
هٿ شيراز جي مَوھ ۾ پَڪتا،
ڪِلِڪ ڪِلِڪ ڪي فوٽو نِڪتا،
سُونهن ڏني جن دِيوارن کي
ائين ئي آخر آوارن کي ،
گِهلي آيو گَورک جِيون