مَن جي آڳ
هِڪ ڏِينهن جي ڳالھ نه آ، صَديَن جي آڳ آهي۔
طُوفان به هن پَنهنجا، زِندان به هن پَنهنجا،
بيڏوھ مَرَن ٿا جي، اِنسان به هن پَنهنجا۔
ڇا نانءُ ڏِيان هن کي، دامن جي آڳ آهي۔
ڪو چَاھ به ٿِيندو آ، ويسَاھ به ٿِيندو آ،
ڪو خُواب دُکي، دُکَندي، آڙاھ به ٿِيندو آ۔
معصُوم جَوانيءَ جي، سَپنن جي آڳ آهي۔
جي گھُنگھرُو شَور ڪري ۽ توکي بَور ڪري،
تُون دُور خِلائُن ۾، هي ڏِسجان غَور ڪري،
جذبا جي رهيا جلندا، هي تن جي آڳ آهي۔
هي اِنڊلٺ رَنگ بنا، ڪِنهن بَخمل اَنگ بنا،
هي گِيت اڌُورو اڄ، آ تُنهنجي سَنگ بنا،
جو گذريو تو بن آ، جِيون جي آڳ آهي۔
هي خُواب جِهڙي چَاهت، تَيزاب جِهڙي چَاهت،
دَردن جي پَيرن ۾، جَوراب جِهڙي چَاهت۔
شِيراز جهُڙالي ۾، جَوڀَن جي آڳ آهي.