پيار سَمائي پنهنجي مَن ۾،
هڪ پَل هِن ساري جِيون ۾،
ڪو ته چاهي ها.
سَنگريزَن کي ميڙي ميڙي،
مُورَت ٺاهي ها،
ڪو ته چاهي ها.
دِلين جي دِيوارِ بَرلِن،
پَل ۾ ڊاهي ها،
ڪو ته چاهي ها.
لُولِي لَنگڙِي هيءَ حياتي،
ڌِڪي ها، ڪاهي ها،
ڪو ته چاهي ها.
لَوڪَ چئي جي ” شيراز تُنهنجو؟ “
چئي ها ” آهي ها “
ڪو ته چاهي ها.