اڄ ته پنهنجي اَنا جهَنجهوڙ کڻي،
ائين نه رِشتا صَدين جا ٽَوڙ کڻي.
هي جا ڀُڻ ڀُڻ ڀِٽن جي ڀر ۾ آ،
گُونج ٿي، خَتم ڪر هي گَوڙ کڻي.
ٻُڏترن ۾ ٻڏي مرڻ کان اڳ،
وقت جي وِهڪرن کي موڙ کڻي.
وحشتون ڪنڌ ٿيون کڻن پَل پَل،
مُرڪندي ڪنڌ سي مَروڙ کڻي.
دَرد شيراز مُونکي گهيري ويا،
پنهنجي ٻانهن ۾ اچ وَڪوڙ کڻي