دل جو آئينو ڀَور ٿيو ساجن،
چؤطرف آھي شَور ٿيو ساجن۔
مان ته بد بخت ھان زَمانن جو۔
تنھنجو ھر آهي دؤر ٿيو ساجن۔
پنھنجي مِٽجڻ جي آ خُوشي مونکي،
سِر آ توتان جو، گھَور ٿيو ساجن۔
زھر شيراز ٿي ويو جِيون،
رھڻ زنده آ، زَور ٿيو ساجن۔
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو