وُٺو ڳَلين ۾ جو تنھنجي خاطر، اھو لَھُو رائيگان نه ويندو،
تاريخ جي بي رحم پَنَن تان، ڪڏھن به ڳاڙھو نِشان نه ويندو۔
ڪاريون راتيون خَتم ٿين ٿيون، ٿئي ٿي رَوشن سَموري دُنيا،
مگر اَنڌيرو پنھنجي وَطن تان، لڳي ٿو يارو اڃان نه ويندو۔
وجوِد دُنيا ختم ڪرڻ لئه، اڄوڪو اِنسان لڳو پيوآ،
بارود جي ھن ڪَڪَر وَسڻ سان، وِسامي ھي ڪھڪشان نه ويندو؟
سَرد دنيا ۾ آ اڃان به، شيراز ڪَوسي لَھُوءَ جي گردش،
ھي جذبا تيسين جوان رھندا، بدلجي جيسين جھان نه ويندو۔