بشر کان ڪيئن پُڄي سگھندي ثنائي سرورِ عالم،
خــــــدا خود ٿو رهي مِدحت سرائي ســرورِ عـــالــــــم.
لکيــن دنيــا اندر ٿيا انبيــــــــــــاءَ ۽ اوليـــــاءَ هــــادي،
مگـــــر هڪــــڙو به ناهـــي ڪو بجائي ســرورِ عـــالم.
شبِ معراج ۾ مــولى گھرائي مــيــــر مـــــرســـل کـــي،
ڏٺـــو رب عـــــرش اعــلــــى تي لــِقــــاءِ ســــرورِ عالم.
نه ان کي غم قيامت جو، نه خطرو خوف دوزخ جو،
رهي جو جان ۽ دل سان فـــدائي، ســــرورِ عــــالـــــم.
شفاعت ڪج شفيعُ المذنبين محشر ۾ اُمت تي،
عـذابِ نار دوزخ کان بچـــائـــي ســـــــرورِ عـــالـــم.
سڪايل ’سعيد‘ جي شام و سحر هي التجا آهي،
سگھو مون کي مديني ڏي سڏائي سرورِ عالم.
*
محمد سعيد شاھ ٽکڙائي
وسين ملوڪ شاھ