ننهن ۽ چوٽي آئون خطا،
۽ ســــرتــــا پا پـــــاڻ عطا.
روح رڄيم نه ٿــــــــــو مولى،
سير نه ٿي ٿئي چشم ڪُشا.
جڳ مڳ، جڳ مڳ، جڳ سارو،
ســـرمــــــون اک جـــــو خـــــاڪِ پا.
مــؤمـــــن ڪـــارڻ ڇــــانــــو ڇَپَر،
ڪافر جي لئي حــــــرف دُعــــا.
آن جـــــي در کان دور رهـــــي،
جـــي به جيـــا، سي جــــاڙ جيا.
شرف ’حسينيءَ‘ کي مليو،
ڪري اوهان جي مدح ثنا.
*
سيد امداد حسيني،
حيدرآباد