آرزو آ، مـــــوت تنهنجـــي منجھ قـــدمــــن ٿـي وڃـــي،
تنهنجي چهري جو صبح صادق سان درشن ٿي وڃي.
ســـــــــــــاھ منهنجي ۾ سمايل، شهد شربت جان هُجين،
جســـــــــــــم سارو ميٺ، اِن ماکـــــيءَ جو برتن ٿي وڃي.
جي پٽيان سامهون هُجين، جي پوريان توکي پسان،
رات ساري بســـــــــــر تنهنجي، منجھ قدمـــن ٿي وڃي.
تنهنجي عظمت کي ڏسڻ، چاهيان اڃان بالا بُلند،
تنهنجو خـــــــــادم هاڻ هرڪو، مرد ۽ زن ٿـــي وڃــــي.
’پيـــــــــــــر‘ جي اکيـــــن انـــــدر، اوطاق پنهنجي ڪر اچي،
تون روح ٿي مان جسم ٿيان، اهڙو هي تن من ٿي وڃي.
*
پير غلام جيلاني شاھ
نورائي شريف