منهنجــــو مـــصطفـــى پـــاڪ پـــڌرو لکــــن ۾،
جيئـــن گل گلابــــــــي آ سهڻــــــــو گلــــــــــــــن ۾.
حـــــشــــر ويـــــل هـــونــدا ســـويـــن راڄ راڻــــا،
تـــنيـــن مـــان مــحــمّــــد پــــــــري کان سڃــاڻـــا.
هـــونــدس ڇــوٽڪــاري جــو جهنــــڊو هٿـــن ۾.
ڪندو هــرڪـــو پنهنجــي رڳــــي جــــان پُختي،
مـــحــمّـــــد کـــي مـــن ۾ يــــا اُمتــــي يـــااُمتـــــــي،
اهـــڙيــــون سَــــوَ سـچـايــــون ڏيکاري ڏکـــــن ۾.
جهنم کي جنهن ڏينهن هــــوندي مـــوج مَستي،
انهي بـــاھ کــــي ڀــــي هٽـــائـــــي ڪا هستــــــــي،
ڪـــري پــــار ڪشتـــــــي آڻينـــــــــدو امـــــــــــــن ۾.
ڏکــــــن ۽ ڏولاون جـــــي ڪــــا پـــــــرواه نــاهــــي،
ضـعيـفـــــــن جـــو ضــامــــن ڏينـــــدو راه ٺاهـــــي،
اچـــي پــــاڻ بيهنــــدو ســو ســـــرور صـــفــــــــــن ۾.
شـڪــــــر ڪـــــــر ’مهيســـــر‘ شفـــــادار مليـــــــــو،
پڪــــو ســـــاٿ ڏيــــنـــــدڙ وفــــادار مـــلــــيـــــــو،
’غلام نبي‘ تـــــي خـــــــوشــــــي هـــــر وطـــــــن ۾.
*
حاجي غلام نبي مهيسر ميهڙ