تون حسين آهين عشق جي آغاز جهڙي
تنهنجا وار پهاڙي رستا آهن
تنهنجي هر تر جي ٿاريخ
رات کان به آڳاٽي آهي
تون اڏامندڙگهرن وارو شهر آهين
مان آسماني گهٽين جو آواره ستارو آهين
منهنجي ڇاتيءَ تي تنهنجين چمين وارا تمغا چمڪن ٿا
ان ڪري ڪوبه سپهه سالار منهنجي همسري نٿو ڪري سگهي
تنهنجي معصوميت
منهنجي وحشت کي شڪست ڏني آهي
تنهنجو حسن مهنجي بُک کان به سگهارو آهي
تنهنجي آڏو ڏُُک پنهنجي ياد داشت وڃائي ٿو ويهي
ڪنهن به سفر تان منهنجي واپس موٽڻ جو ڪارڻ تون آهين
منهنجا چپ تنهنجي ڳلن جا ڪلما پڙهن ٿا
توسان منسوب هر شيءِ شاعري بڻجي وڃي ٿي
گرامر ڪوڙ ٿو بڪي
تون منهنجو ضد نه پر منهنجي معنيٰ آهين
معاشرتي مرض ۾ مبتلا مريضن کي
اسان ٻنهي تي ان ڪري ڪاوڙ آهي جو
اسان تهذيبي نرگست کي شڪست ڏني آهي
اهي اسان جي سڃاڻپ ڪر ڻ ۾
مڪل طور ناڪام ويا آهن ڇو جو اڄ تائين
جيڪو ڪنهن جو به ڪنهن سان ناهي جڙيو
منهنجو توسان اهو رشتو آهي
جنهن کي ڪابه زبان نالو نٿي ڏئي سگهجي
*.*
2.2017