مان جڏهن خواب مان جاڳيس
ته تون وهاڻي ۾ تبديل ٿي وئينءَ
۽ ٻيڙي کٽ جو روپ ڌاري وئي
ڪڪر منهنجي مٿان چادربڻجي ڪريو
۽ سمنڊ وڃي ٽانڪيءَ ۾ لڪو
مان پنهنجي لڱن تان
غسلخاني ۾ وڃي ننڊ جي نيراڻ ڌوئي
بد تي صابڻ ملڻ مهل
تنهنجي معصوم هٿن جا
ظالم ڇُهاوَ ياد آيا
وسري ويا هئا جيڪي
دل جا گهاوَ ياد آيا
راتوڪاپاتل ڪپڙا
جنهن تي خوابن جا گهنج
۽ ازلي اسرار جي
پرده بڪارت جو رت لڳل هئو
ڌوئڻ لاءِ شاعريءَ کي ڏنم
۽مان ڏينهن کي ڏورڻ لاءِ نڪري ويس
او وينگس خوابن منجهه ئي سهي
جنهن رات تون مون سان گڏ هوندي آهين
هزارين انڊلٺون اروڙا روشنيءَ جي صورت ۾
آڪاس تي اڀري اينديون آهن
ائين لڳندو آهي منهنجي ڀاڪر مان باک ڦٽي رهي آهي
۽ تون سونهري صبح جيان
مون کي روشن ڪري ڇڏيندي آهين.
*.*
6.2017