بکيو پيٽ ڏسي
پورهيت جا هٿ روئن ٿا
وڪرو ٿيل تصويرون
مصور کي
مئل ماءُ وانگي ياد ڪري رهيون آهن
رازي جو بي گهر ٻچڙو
پنهنجي پيءُ جا حسرت مان
تعمير ڪيل پلازا ڏسي ٿو
ڌرتيءَ ڌڻي پنهنجي ٻنيءَ تي به
هارپي لاءِ
ڌارين کي منٿون پيا ڪن
ٻار پنهنجي والدين جي
پيشانيءَ وارن گهنجن
۽ هٿ ترين جي لڪيرن تي
پنهنجو اسڪولي گهرو ڪم ڪن ٿا
سمنڊ ڪناري مڇيون
تازا ناريل ٿيون کپائن
ٻيڙيون پاڻيءَ کان ٻاهر
جلا وطنيءَجا ڏينهن گهاري رهيون آهن
مان زمين کي جتان به کوٽيان ٿو
اتان خنجر ٿا نڪرن
شايد ان ڪري
جو اسان امن دفنائي ڇڏيو آهي
بهار جو لاش
پوپٽن جي ڪلهن تي آهي
اي آسمان اڄ ته اڌارا ڪڪر ڏي
اکيون روئڻ ٿيون چاهن.
*.*
9.2014