غلاميءَ جي غلاف ۾ ويڙهي منهنجي قوم
اهو باغي ڪتاب آهي جنهن تي
وقت جي خدائن بدش وجهي
ساڙائڻ جا حڪم ناما جار ڪيا آهن
هر اها شيءِ جيڪا انسان کي آجپو ۽ عزت بخشي
اسان کان ڦُري وڃي ٿي
هر قسم جي موتمار تجربن لاءِ
اسان کي ڪتب آندو وڃي ٿو
جن مذهبي پيشوائن کي
اسان جي هدايت لاءِ مامور ڪيو ويو
اهي پنهنجين بڇڙين پيشانين سان
خدا کي ٽڪر هڻڻ جون وششون ڪري رهيا آهن
هٿن ۾ جهليل ڊگهين تسبيحن سان
معصومن کي گهٽا ڏين ٿا
جنت جي نالي چندو وٺي دوزخ ٿعمير پيا ڪن
قبرون هنن جا پاليل ڪتا آهن
مفت جي ناهي
هتي بُکَ جو به بل ادا ڪرڻو ٿو پوي
پابنديءَ سان غربت جو ٽيڪس
اسان جي هڏن مان چوسيو وڃي ٿو
هتي سُڪل وڻن ۾ وات لڏن ٿا
پيٽ ڏندن سان پنڌ ڪن ٿا
پاڻي فضائن مخلوق ٿي ويو آ
زمينن ۾ پوکيل فصلن جون تصويرون به
سُڪي سڙي ويون آهن
حقيقت بڻجڻ جي ڪوشش ڪندڙ خواب
کنڀجي وڃن ٿا
صدين جي غلاميءَ سبب منهنجي ديس ۾
آزاديءَ جي راهه تڪيندڙ اکيون چنجهيون ٿي ويون آهن
پنهنجي غلام قوم جو سوچيندي
غيرت ۾
منهنجي هڏن جي سفيد مخ به
ڳاڙهي ٿي وڃي ٿي
ڇو جو منهنجي کوپڙيءَ ۾
دماغ جي بدرام ڌرتي ڀريل آهي
گهٻراءِ نه اي سنڌ امڙ!
تنهنجو اگهاڙو مٿو منهنجي کَلَ ڍڪيندي.
*.*
4.2018