ڌيمي سُرَ وانگي
سج اڀرڻ لڳو
هوا وڻن جي جسمن تي
هٿ ڦيرڻ لڳي آهستي
ڏانڊين مٿان مکڙيون
صبح جو ٻارڙن وانگي
رلهين مان منهن ڪڍڻ لڳيون
زبانون ۽ چپ هڪ ٻئي سان کيڏڻ لڳا
هٿن جو ناچ ٿيو شروع
پير پَرَن جيان ڦڙڦڙائڻ لڳا
اسڪولن اک کولي
آفيسن آرس ڀڳا
دڪانن جا وات پٽجي ويا
برف جيئ رجڻ شروع ٿيا مزدور
۽ مان
رات کي ٻيڙي ۾ سوار ڪري
سمنڊ جي ڪناري کان ٿيندو
ريلوي اسٽيشن کان ڦرندو
سج کي وٺي
گهر موٽڻ لڳس
رستن کان موڪلائيندي.
*.*