شاعري

روشنيءَ جون اکيون

ڪتاب ”روشنيءَ جون اکيون“ ڀلوڙ شاعر پريم پتافي جي شاعريءَ تي مشتمل آهي.

‘پريم پتافيءَ’ جي شاعريءَ ۾ ڪيترين ئي محرومين جو درد جهلڪي ٿو، اُهي محروميون هُن جون ڪي ذاتي ناهن، اقتصادي، سماجياتي، نفسياتي، شخصي ۽ جبلي تجزيو ڪنداسين ته خبر پوندي ته اُهي محروميون سموري سنڌي قوم جون محروميون آهن.

4.5/5.0
6922
806
آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
پريم پتافي
ڇاپو پھريون

گليان پريم نگر ديان

اهو پريم ئي آهي، جنهن جي ڪري سُقراط کي وهه جو وٽو پيئڻو پيو. شاهه عنايت کي شهادت ملي، هيموءَ کي ڦاهيءَ جو ڦنڌو چُمڻو پيو، سسئي سُڃَ جي سفر ۾ نڪتي، ان کانسواءِ ڪيترن ئي انسانن کي ان پريم لاءِ ڇا ڇا نه ڪرڻو پيو!؟ پريم نه هُجي ها ته دُنيا جا رنگ ئي ڦِڪا لڳن ها، ساز جا سُر مزو ئي نه ڏين ها ۽ ڪنهن گيت تي ڪو ڪنڌ ئي نه لُڏي ها!. ڪنهن جو ڪنهن سان، ڪنهن جو ڪنهن سان پريم ۽ پيار ئي آهي جو ڪائنات وڻي ٿي، سُرن مان سرور ملي ٿو، گيت گونجن ٿا ۽ ڪتاب ڇپجن ٿا. اهو به پريم ئي آهي جو ‘پريم پتافي’ جو ڪتاب “روشنيءَ جون اکيون” پڌرو ٿيو آهي. ‘پريم’ سان پراڻو پريم اٿم. آءٌ ‘پريم’ جي شروعاتي ادبي وکن کان هن وقت تائين جي سفر جو شاهد آهيان. ‘پريم’ ۽ اُن جي شاعري وڻندڙ آهي، ‘پريم’ جو اکرن سان پُختو پريم رهيو آهي، هو وقفي وقفي سان لُڇندو ۽ لکندو رهيو آهي، جيئن سانوڻ جي برسات وسندي ۽ بيهندي آهي، هر شاعر جي اِها ئي ڪيفيت هوندي آهي. ‘پريم پتافيءَ’ سان هزارين لمحا پني عاقل توڙي جروار ۾ گڏ گُذريا. سندس سِٽون سامهون اينديون رهيون ۽ مون اندازو لڳايو هو ته ‘پريم’ اندران ئي شاعر آهي. هڪڙا ٻاهران شاعر هوندا آهن، پئسي تي پبلسٽي خريد ڪرڻ وارا. اِهو ‘پريم’ جو اکرن سان چاهه ئي آهي جو هن خوبصورت گيت ۽ غزل سرجيا آهن، وايُن ۾ واڪا وِڌا آهن. ‘پريم’ جي شاعريءَ ۾ هر پيار ڪندڙ انسان جي ترجماني آهي. ‘ورڊ سورٿ’ جو خيال آهي ته “جيڪڏهن ڪو به شاعر انساني جذبن جي ترجماني ڪرڻ ۾ ناڪام ٿو رهي ته ان کي شاعر سڏائڻ جو ڪو به حق ناهي.” شاعري جذبن جي ٻولي آهي، ‘پريم پتافي’ جا جذبا هن شعري مجموعي ۾ ڳالهائن ٿا، جيڪي جذبا پريم- نگر جي هر واسيءَ جا به آهن ۽ اِهي پريم- نگر جون ڳليون ئي آهن جن ۾ هر ڪو پنهنجي جذبي جو اظهار وتي ٿو ڪندو. ڪو مصّوري سان، ڪو راڳڻي سان ته ڪو شاعريءَ سان.

بقول غمدل فقير جي:
گليان پريم نگر ديان، حضرت عشق گُهمايم
جوڳي رمز رلايم
‘پريم’ جي هن پريم ڀريي پورهئي تي ناصحانه راءِ ڏيڻ بدران، ‘پريم’ کي جس ڏيندي هي چوان ٿو ته شاعر جي شاعري ۽ ليکڪ جي لکڻي جو اصل نقاد پڙهندڙ آهي، سرجڻهار جو اصل ايوارڊ به پڙهندڙن جي محبت آهي.

بيخود بلوچ