اسان رات تنهنجي شهر ۾ رهياسين.
پرين! ڄڻ ته خوشبُوءَ ـ نگر ۾ رهياسين.
ملي ڪانه منزل اسان کي ڪڏهن ڪا،
حياتي سموري سفر ۾ رهياسين.
نه توسان مِلياسين، کِلياسين، رُناسين،
زماني جي ظالم نظر ۾ رهياسين.
تڏهن سونهن ساڃهه اسان وٽ ملي ٿي،
ڀٽائي جي سُهڻي اثر ۾ رهياسين.
نڪي پاڻ ٺاهيم، نڪي گهر کي ٺاهيم،
سدا عشق تنهنجي چڪر ۾ رهياسين.
ڪڏهن سنڌ کي بس ملي آجپو ٿو،
سدائين انهي ئي فڪر ۾ رهياسين.