هر شخص فنا آهي.
۽ فن کي بقا آهي.
ايمان بچايوُن شل!
ٿيو شخص خدا آهي.
بي فيض رهيا ناهيون،
جيجل جي دُعا آهي.
مٽي مان ٿيل پيدا،
فطرت جو لقا آهي.
هن دور ۾ شاعر ئي،
‘موسيٰ’ ۽ ‘عَصا’ آهي.
اَڄ سوڳ ۾ ٻيهر ڏس،
‘زينب’ جي رِدا آهي.
ڪرتوت هِي ماڻهو جا،
ابليس خفا آهي.
ڇڪجي ٿا وڃن ماڻهو،
جنهن طرف هوا آهي.
آدم جي حصي ۾ ڀي،
هڪڙي ئي خطا آهي.
بي ڍنگ رهيا آهيون.
بي رنگ رهيا آهيون.
سڀ ساٿ ڇڏي سُهڻا،
تو-سنگ رهيا آهيون.
ڪَنهن سوز ڀرئي چپ تي،
ڄڻ، چنگ رهيا آهيون.
پنهنجن ئي افعالن تي،
اڄ دنگ رهيا آهيون.
دنيا جي رواجن کان،
بس، تنگ رهيا آهيون.
محبوب جي وارُن جو،
ها، ونگ رهيا آهيون.
جا هار ۽ جيت بنا،
سا، جنگ رهيا آهيون.
ڪوئي نه سگهيو ڳائي،
سو، انگ رهيا آهيون.
فطرت جي تماشي تي،
بس، دنگ رهيا آهيون.