پريم شاعريءَ ۾ عام رواجي موضوع ڇڏي غير معمولي موضوع کنيا آهن. ۽ انهن سان خوب نڀايو آهي. سندس شاعريءَ ۾ زندگيءَ جا سڀ روپ ۽ انهن جون ڪيفيتون تمام سهڻي نموني نڀايل آهن. هن گهڻو تڻو شعر جذباتي (Emotive) انداز سان لکيو آهي ۽ پنهنجي شاعريءَ کي (Abstract) يعني رکائپ کان به بچايو آهي. سندس شاعري رنگين ۽ رسيلي آهي، جا فني مونجهارن کان به گهڻي حد تائين آزاد آهي. سندس موسيقيءَ سان آشنائي ڪري هن جي شاعريءَ ۾ رواني ۽ ردم ڀرپور آهي. سندس شاعراڻو فارم ايترو ته سهنجو آهي، جو جڏهن ڪو ڪلاڪار هن جا لکيل غزل گيت، وائي يا نظم جهونگاري ٿو ته راڳيءَ پٺيان لي ائين ڊوڙون پائي ٿي جيئن ڪا ڪنواري ناري ندي ڪناري، پيرن ۾ جهانجهر پائي چانڊوڪيءَ جي سوجهري تي چنڊ پٺيان ڊُڪندي هجي.
پريم چاهتن جا نفيس جذبا کڻي شاعريءَ جي سفر تي نڪتو آهي. ڏسجي ته لفظن جي هن سندر چترڪار کي سنڌي ادبي کيتر جا ساٿي ڪهڙي موٽ ٿا ڏين!.