مُرڪندڙ ماڻهو ۽ ڀلوڙ شاعر
پريم پتافي جي شاعريءَ جي هر صنف وزنائتي ۽ مقصد واري آهي. جيڪا پڙهندڙن ۽ ٻڌندڙن جي دل کي متاثر ڪرڻ جي سگهه رکي ٿي، منهنجو جڏهن به اُتر سنڌ ۾ وڃڻ ٿيو ته کيس مهمان نوازيءَ سان سرشار هُجڻ سان گڏ خوش اخلاق ۽ خوش پوشاڪ ڏٺم مون کي هِن شخص وٽان ٽي شيون مليون، هڪ مُک تي مُرڪ، ٻي خوبصورت شاعري۽ ٽين مهمانوازي.
پريم جي شاعري ۾ رومانس جا انڊلٺي رنگ نمايان ۽ دلڪش آهن.
غضب آ تنهنجي نهار جانان!
لُٽي وئي آ قرار جانان!
*
اوهان جي مُرڪو ته گل ٽڙن ٿا،
کِلو ته کنوڻين ـ خمار جانان!
*
اسان رات تنهنجي شهر ۾ رهياسين،
پرين ڄڻ ته خوشبو ـ نگر ۾ رهياسين،
*
رهياسين ڀٽائيءَ جي ڀر ئي رهياسين،
سدا سونهن سان همسفر ئي رهياسين،
تنهنجي خوشبو هوا کڻي آئي.
هاڻ ڪيڏي قرار ۾ آهيون،
*
سندس رشتا نڀائڻ، هر ننڍي وڏي جي عزت ڪرڻ ۽ هر ماڻهو کي پاڻ ڏانهن مائل ڪرڻ جو ڏانءُ آهي. فطرت جي دلڪشي ۽ منظرن جو حسن ۽ پيار محبت جا عنصر وٽس موجود آهن.
سندس گهڻي شاعري ته اهڙي آهي جنهن کي ڪوبه راڳي آساني سان ڪنهن سٺي ڪمپوزيشن جو روپ ڏئي سگهي ٿو، مون پاڻ جڏهن سندس ڪجهه گيت پڙهيا ته فوراً هڪ بهتر ڌُن منهنجي ذهن ۾ اچي وئي جيڪا اچڻ واري البم لاءِ ريڪارڊ ڪرايم، سندس لاءِ آئون ايترو ضرور چونديس ته پاڻ هڪ سُٺو انسان آ. اِن دعا سان ته پاڻ سنڌي ادب ۾ جوڳي جاءِ ماڻي. آمين.
شهنيلا علي
ڪراچي