شاعري

روشنيءَ جون اکيون

ڪتاب ”روشنيءَ جون اکيون“ ڀلوڙ شاعر پريم پتافي جي شاعريءَ تي مشتمل آهي.

‘پريم پتافيءَ’ جي شاعريءَ ۾ ڪيترين ئي محرومين جو درد جهلڪي ٿو، اُهي محروميون هُن جون ڪي ذاتي ناهن، اقتصادي، سماجياتي، نفسياتي، شخصي ۽ جبلي تجزيو ڪنداسين ته خبر پوندي ته اُهي محروميون سموري سنڌي قوم جون محروميون آهن.
  • 4.5/5.0
  • 6922
  • 806
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • پريم پتافي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book روشنيءَ جون اکيون

منهنجو ادبي سفر

سنڌي شاعريءَ جي پنڌ تي هلندي مون کي سترهن سال ٿيا آهن. ماضيءَ تي جڏهن هڪ پل لاءِ نظر ٿو وجهان ته 1992ع ۾ سنڌي ادبي سنگت جروار جي اُها پهرين گڏجاڻي آئيني جيان منهنجي سامهون آهي. منهنجي پهرئين تخليق تي عاجز گبول، سرور گبول، نازڪ شيدائي، درگاهي گبول ۽ مشتاق گبول جا رايا اڃا تائين چٽا پٽا ياد اَٿم. سنگت جروار جي دوستن ايتري حد تائين پيار ۽ مان ڏنو جو مون کي سُتت ئي ٿيندڙ اليڪشن ۾ سنگت جروار جو سيڪريٽري چونڊي ڇڏيائون. پوءَ اهي سنگت جون گڏجاڻيون، سنگت جا پروگرام ۽ ائين ئي سڄي سنڌ جي اديبن، شاعرن، رسالن، اخبارن ۽ ڪتابن سان هڪ رابطو جڙي پيو. هونئن ته منهنجو خاندان گهوٽڪي ضلعي ۾ ادبي خاندان طور سڃاتو ويندو آهي، منهنجا وڏا فارسيءَ جي اثر هيٺ شاعري ڪندا رهيا آهن. جن مان ڪي پنهنجي دور جا وڏا نالا به ٿي گذريا آهن. جن ۾ مولوي بهاؤالدين بهائي ۽ مولوي عبدالرحمان ضيائي، جن جا ڪيترا شاعري توڙي نثر جا ڪتاب نواب آف بهاولپور جي پريس مان ڇپيل آهن. پر مون شروع کان ئي پنهنجي جُدا سڃاڻپ جوڙڻ لاءِ پنهنجي خاندان جي آڱر وٺڻ بدران پنهنجو رستو جوڙڻ شروع ڪيو. شايد ان جو هڪ سبب پنهنجي دوستن جو حلقو ۽ سنگت جروار جي دوستن جو ساٿ ۽ جديد سنڌي شاعريءَ جي سرواڻ شاعرن شيخ اياز، استاد بخاري، امداد حسيني، شمشير ۽ تنوير جي شاعريءَ جو اثر به آهي، جن مونکي عبدالرزاق پتافي مان پريم پتافي بڻائي ڇڏيو. شاعريءَ ۾ منهنجا استاد ادبي سنگت جا دوست ۽ سنگت جون گڏجاڻيون رهيون آهن، جن وٽان مون تمام گهڻو سکيو آهي، تن ۾ عطا قاضي، مفتون ڪورائي، مشتاق گبول نمايان آهن، جن منهنجي وِک وِک تي رهنمائي ڪئي. شاعريءَ ڇا آهي؟ ڇا هجڻ گهرجي؟ انهي بحث کان هٽي ڪري، مون جيڪو سوچيو، ڀوڳيو، ٻُڌو ۽ ڏٺو آهي سو لکيو آهي. ٻين لفظن ۾ ايئن کڻي چئجي ته شاعري منهنجو آئينو آهي، جنهن ۾ اوهان مون کي پنهنجين عاشقين کان ويندي پنهنجي دوستن جي محبتن، نفرتن، پنهنجي ڌرتيءَ جي ڏکن، سکن، ظالم جي ظلم ۽ مظلوم جي مظلوميت تائين ڏسي سگهندوءَ. مون تمام ٿورو ۽ مختصر لکيو آهي ۽ جيڪو لکيو اٿم سڄي جو سڄو منهنجي هن ڪتاب ۾ شامل آهي. جنهن ڪري اوهان کي کوڙ ڪچايون ۽ ڦڪايون به نظر اينديون، خاص ڪري غزلن واري ڀاڱي ۾ کوڙ شروعاتي دور جا غزل آهن، ۽ واين واري حصي ۾ به کوڙ اهڙيون وايون آهن جيڪي منهنجي شروعاتي دور جون آهن.
شاعري اندر جو آواز آهي ۽ منهنجي هن اندر جي آواز کي ڪتابي صورت ۾ آڻڻ جا سڀ مرحلا منهنجا دوست مشتاق گبول، ذوالفقار گاڏهي، گلزار، ساٿي محبوب، ضمير لاڙ ۽ امر کهاوڙ پنهنجي ذمي نه کڻن ها ته هي ڪتاب ڪڏهن به ڇپجي نه سگهي ها. شاعري فيئر ڪرڻ ويندي ڪمپوزنگ ۽ پريس جي سڀ مرحلن تائين سڄو ڪريڊٽ انهن دوستن ڏانهن وڃي ٿو. مان سندن بيحد ٿورائتو آهيان. سنڌي شاعريءَ جي هڪ منفرد ۽ انوکي نالي سائين آثم ناٿن شاهيءَ کي ڪيئن ٿو وساري سگهان، جنهن پنهنجي زندگيءَ جي آخري لمحن ۾ بيماريءَ ۽ موت سان جهيڙيندي منهنجي ڪتاب جو پيش لفظ لکيو. مان سندس لاءِ ڌڻيءَ دَر دعاڳو آهيان ته الله تعاليٰ کيس پنهنجي جوارِ رحمت ۾ جاءِ ڏي. (آمين).
ٿورا محترم سائين اياز گل جا جنهن منهنجي ڪتاب جو بئڪ پيج لکيو ۽ ٿورا سنڌ جي خوبصورت گلوڪاره شهنيلا عليءَ (جيڪا منهنجي فيوريٽ آرٽسٽ آهي)، منهنجي ڀائرن جهڙي دوست جميل سومري، مفتون ڪورائي، بيخود بلوچ جا جن پنهنجا تاثرات لکيا ۽ ٿورا ديس جي هن پار انڊيا رهندڙ سنڌي ٻوليءَ جي خوبصورت شاعر، نقاد سائين واسديو موهيءَ جا جنهن ڪتاب جو مهاڳ لکيو.

پريم پتافي
31117092-0300