هر گهٽي پنهنجو هڪڙو اثر ٿي رکي.
هر جُهڳي ڪاڻ هڪڙو هُو در ٿي رکي.
ڪين ويٺي ڪڏهن آهي هڪ جاءِ تي،
سوچ جاري سدائين سفر ٿي رکي.
هوءَ چري ڇوڪري بس اسان تي رُڳو،
نيڻ پنهنجا سدا مختصر ٿي رکي.
جا ڪڏهن ڀي لُڇي ۽ ڪُڇي ڪانه ٿي،
پنهنجي سيني ۾ اهڙو جگر ٿي رکي.
هوءَ جڏهن ڀي ملي ۽ جتي ڀي ملي،
پنهنجو کولي سمورو اندر ٿي رکي.