خوبصورت يار جا سپنا سمائي ٿو ڇڏيان،
شام ٿيندي ئي اکين جا در ورائي ٿو ڇڏيان.
نيڻ ها سجدي ۾ پيا ۽ دل وتو پئي تنهنجو نانءُ،
پاڻ پنهنجو مان عبادت ۾ ڀُلائي ٿو ڇڏيان.
تون نه ايندين، پڪ اٿم، پر پوءِ به هڪڙي آس ۾،
نيڻ پنهنجا واٽ تي تو لئه وڇائي ٿو ڇڏيان.
ڳالهه تنهنجي سونهن جي ۽ تذڪرو ٻيو سنڌ جو،
شاعري ۾ کير ماکيءِ سان ملائي ٿو ڇڏيان.