سڄڻي! پنهنجي اُجري من ۾.
ڪيڏا درد ٽِڪايا ٿئي!
ايڏا ڪيئن سمايا ٿئي!؟
ڳوٺ سڄي جا سارا ڳڀرو،
تاڙن توکي، لوچن توکي،
تن جي تاڙ ۽ لوچ کان ڪيئين،
پنهنجا نيڻ بچايا ٿئي؟!
ٿي سرتي سرتي ڳالهه ڪري،
ٿي پنهنجي ڌرتي ڳالهه ڪري،
ڪالهه هُئين تون نچڻي، ڪُڏڻي،
اڄ ڇو درد ورايا ٿئي؟!
مون آھ ٻُڌو، سرتين وچ ۾،
پنهنجن سارين جيڏين وچ ۾،
جُهومي جُهومي لهرا پائي،
منهنجا گيت ٻُڌايا ٿئي!