حادثن کي لتاڙي جيئون ٿا.
پنهنجي وعدن کي پاڙي جيئون ٿا.
تنهنجي دل کي ڇڏئي زمانو ٿيو،
ڪنهنجي نظرن جي پاڙي جيئون ٿا.
جي جليو طور سينا ڇا ٿي پيو،
ڏس اسان پاڻ ساڙي جيئون ٿا.
حال ڪهڙو پُڇين ٿو شاعر جو،
جيئن قافيا ڏکيا! ڙي جيئون ٿا.
درد پهتو لتاڙي سڀ ليڪا،
هر گهڙي ڄڻ آکاڙي جيئون ٿا.