تاريخ، فلسفو ۽ سياست

ادبي تاريخ تعلقي لَکِيءَ جِي

محمد شريف”شاد“ سومري صاحب ”ادبي تاريخ تعلقي لکيءَ جي“ لکي نہ فقط پنھنجي علائقي جي ادبي حيثيت ۽ اهميت کي اجاگر ڪيو آهي، پر هڪ اهڙي تاريخ جوڙي آهي جنهن ۾  ماضيءَ جي ادبي سرگرمين جي عروج ۽ زوال جا انيڪ داستان بہ ملن ٿا تہ هڪ اهڙو تاريخي ذخيرو بہ ملندو، جنھن کي پڙهندي اکيون حيرت جو بت ضرور بڻجنديون ۽ يقينن ان پٺيان سائين پروفيسر محمد شريف”شاد“ سومرو جي سوين راتين جا اوجاڳا، اهم ادبي شخصيتن ڏانهن باربار پنڌ ۽ پڇائن سميت پاڻ پتوڙڻ جي جذبي تحت مختلف ڪتابن جو ورد بہ شامل آهي. پاڻ هن ڪتاب ۾ اها ڀرپور ڪوشش ڪئي اٿن تہ ادبي خدمتن جي حوالي سان بنا فرق جي ڪنھن جو بہ ٿورو  حصو رهيو آهي تہ ان جو تذڪرو ضرور شامل هجي.

Title Cover of book ادبي تاريخ تعلقي لَکِيءَ جِي

گوهر “سنڌي” (جنم: 1961ع ):

گوهر “سنڌي” (جنم: 1961ع ):
علي گوهر ولد غلام محمد “پياسي” سومرو متخلص “سنڌي” پنهنجي تاريخي شهر رستم ۾ پهرين فيبروي 1961ع مطابق 14 شعبان 1380هه تي اربع ڏينهن جنم ورتو. سندس شروعاتي تعليم رستم ۾ ئي ٿي ۽ 1978ع ۾ هاءِ اسڪول ڪنڌڪوٽ مان مئٽرڪ جو امتحان پاس ڪيو. انٽر آرٽس 1980ع ۾،ان کان سواءِ بي. اي ۽ ايم. اي به پاس ڪئي آهي ان سان گڏ بي. ايڊ به ٿيل اٿس. آرٽسٽ ۽ شاعر آهي کيس ادبي ماحول ملڻ ڪري شاعري جو شوق جاڳيو. 1983ع کان شعر لکڻ شروع ڪيو. پهريائين شروعات نثري نظم سان ڪئي. راقم جو ادبي ميدان ۾ شاگرد آهي. چترڪاري ۽ ادب سان لڳاءُ اٿس، سندس ڪجهه شاعري مختلف اخبارن ۽ رسالن ۾ شايع ٿيل اٿس. شاعري ۾، نظم، وائي، هائيڪو، غزل ۽ چوسٽا تي طبع آزمائي ڪئي آهي. پاڻ هن وقت هاءِ اسڪول ۾ استاد آهي. ڪجهه شاعريءَ جا مجموعا : “امن موٽائي ڏيو” 2011ع، “چنڊ روئي ڏنو” 2014ع، جاڳ “او ٻالڪ جاڳ” 2014ع ۾ شايع ٿيل آهن. ان کان سواءِ فقير الهوڌايو وڌيل سومرو جي شاعري جو مجموعو “نينهن ڪيو نروار” 2014ع ۾ مرتب ڪيو آهي. سندس نظم نموني طور هيٺ ڏجي ٿو.

نـــظـــم
ســـچ جـــي مـــاڳ ڏي يــــار هـــلـــنـــدا هـــلـــو،
ثـــابـــت قـــدم ئـــي ســـچـــار هـــلـــنـــدا هــلــو،
ڏيـــنـــهـــن رات ٿـــي تـــيـــار هـــلـــنـــدا هـــلــو،
بـــي خـــوف ٿـــي هـــوشـــيــار هــلــنــدا هــلــو،
وقــت ويــنــدو گــذري وفـادار هــلــنــدا هــلــو.
مــــايــــوس ٿــــي نه هــــيــــئــــنــــڙو هـــارجـــي،
جـــذبـــن ســـان ٿـــي ڏونـــگـــر کـــي ڏارجـــي،
ٻــڌي چـيـلـهه ســان سـنـدرو مـيـدان مـارجـي،
مـڙس ٿـي مـنـهـن ڏجـي ٻـئـي تي نه ڀاڙجي،
شينهن وانگر گجي دشمنن تي وار ڪجي.
چـــوطـــرف چــوڌاري ظــلــم زاريــون آهــن،
ٻــــڍن ٻــــارن جــون ريــهــون راڙيــون آهــن،
هـــٿـــن پـــيـــرن ۾ ڏنـــڊا، ٻـــيـــڙيـــون آهــــن،
وڃـــن ڪـــاڏي ڪـــهـــڙيـــون واهـــون آهـــن،
ڪــيــون ڌاريــن ســنــڌ تــي ڪــاهـــون آهـــن.
آ وقــت آيــو مــرڻ کــان ڪــيــن ڪـيــٻــايــو،
حــــق پـــنـــهـــنـــجــو وٺــبــو، نه گـــهـــٻـــرايـــو،
ســـاٿ ســـان ســـاٿ ڏئـــي ڌرتــــي ڇــــڏايــــو،چ
“ســـنـــڌي” گـــهــوٽ ٿــي گــهــاٽ گــهــاريــو،
شــهــيــدن ۾ پــنــهــنــجــو نــانءُ لــکـرايــو.(35)