پاڙيسري
شھر کي پنھنجي ترقيءَ تي فخر هو.
شھر پنھنجي پاڙيسرين کي چيو، ”توهان ٽئي منھنجي نظر ۾ غير اهم آهيو.“
جهنگ، شھر کي چيو، ”اها تنھنجي غلط فھمي آهي. تنھنجيون ڪيتريون ئي ضرورتون مان پوريون ڪندو آهيان ۽ تنھنجي ماحولياتي سونھن منھنجي ڪري ئي برقرار آهي!“
شھر کي جهنگ جي ڳالھہ نہ وڻي.
پھاڙ، شھر کي چيو، ”اها تنھنجي غلط فھمي آهي. تنھنجا ڪيترائي شھر واسي توکان بيزار ٿي، روز منھنجي تفريحي ماڳن تي اچي سُک جون ڪڄھہ گهڙيون گذاريندا آهن!“
شھر کي پھاڙ جي ڳالھہ نہ وڻي.
سمنڊ، شھر کي چيو، ”اها تنھنجي غلط فھمي آهي. منھنجيون هوائون توکي گرميءَ جي شدت کان بچائينديون آهن!“
شھر کي سمنڊ جي ڳالھہ نہ وڻي.
شھر ٽنھي پاڙيسرين کي ڪاوڙ مان چيو، ”ترسو، ڪجهہ وقت اندر مان توهان کي ضرور سبق سيکاريندس!“
شھر جهنگ ڏانھن وڌڻ شروع ڪيو ۽ جهنگ کي ڳڙڪائي ويو. شھر پھاڙ مٿان چڙهي ويو تہ پھاڙ تي موجود تفريح گاھہ ۽ جهنگلي جيوت ختم ٿي ويو. انھيءَ کان پوءِ شھر، سمنڊ جي حدن تي قبضو ڪري بيشمار گهڻ ماڙ عمارتون ٺاهي ڇڏيون تہ سمنڊ شھر کان ناراض ٿي، پنھنجي اصل حدن کان گهڻو پوئتي هليو ويو!
هاڻي شھر اهڙو جهنگ بڻجي ويو آهي، جنھن ۾ هر طرف ڪنڪريٽ جا بيشمار پھاڙ آهن. هوائون شھر کان رُسي ويون آهن ۽ شھر جي ماڻھن لاءِ ساھہ کڻڻ مشڪل ٿي ويو آهي!