بادشاھہ جي بانسري
درٻاريءَ اچي بادشاھہ کي ٻُڌايو، ”ماڻھن وٽ کائڻ لاءِ ڪجهہ ناهي، بک مري رهيا آهن!“
بادشاھہ بانسري وڄائيندو رهيو.
درٻاريءَ اچي بادشاھہ کي ٻُڌايو، ”بيروزگاري وڌي وئي آهي. ماڻھو خودڪشيون ڪري رهيا آهن!“
بادشاھہ بانسري وڄائيندو رهيو.
درٻاريءَ اچي بادشاھہ کي ٻُڌايو، ”معصوم ٻارڙن جي اغوا ٿيڻ ۽ انھن سان ڏاڍائي ڪرڻ جا واقعا وڌي ويا آهن. اهڙن ڪيترن معصوم ٻارڙن جا لاش بہ ملي رهيا آهن!“
بادشاھہ بانسري وڄائيندو رهيو.
درٻاريءَ اچي بادشاھہ کي ٻُڌايو، ”غيرت جي نالي ۾ عورتن جي قتل جا واقعا وڌي ويا آهن. انھن ۾ ڪيتريون بي قصور عورتون بہ شامل آهن!“
بادشاھہ بانسري وڄائيندو رهيو.
درٻاريءَ اچي بادشاھہ کي ٻُڌايو، ”انصاف مھانگو ٿي ويو آهي. عدالتن بدران اوطاقن تي فيصلا ٿي رهيا آهن ۽ ڏوهارين بدران بي ڏوهي ماڻھن کي سزائون ڏنيون پيون وڃن!“
بادشاھہ بانسري وڄائيندو رهيو.
درٻاريءَ اچي بادشاھہ کي ٻُڌايو، ”بدامني وڌي وئي آهي. ماڻھو شاهراهن، گهٽين ۽ گهرن ۾ بہ محفوظ ناهن!“
بادشاھہ بانسري وڄائيندو رهيو.
درٻاريءَ اچي بادشاھہ کي ٻُڌايو، ”وبا جو راڪاس اسان جي ملڪ ۾ زندگيون ڳڙڪائيندو ٿو وتي ۽ مسڪين ماڻھو واهر جي آسري تي چيڀاٽجي ۽ لتاڙجي رهيا آهن!“
بادشاھہ بانسري وڄائيندو رهيو.
درٻاريءَ اچي بادشاھہ کي ٻُڌايو، ”ماڻھو چيچلائي رهيا آهن، رڙيون ڪري رهيا آهن!“
بادشاھہ بانسري وڄائيندو رهيو.
درٻاريءَ اچي بادشاھہ کي ٻُڌايو، ”هاڻي رعايا ڏاڍو بيزار ٿي پئي آهي ۽ ڪنھن بہ وقت ڪا باھہ ڀڙڪي سگهي ٿي!“
بادشاھہ بانسري وڄائيندو رهيو.
تبديليءَ جي اها بي سُري بانسري اڄ تائين وڄندي رهي ٿي!