لفظن جا جادوگر ۽ هڪ ڇوڪري
هڪ شاعر، ليکڪا جي تحريرن جي تعريف ڪرڻ کان پوءِ کيس چيو، ”دل چوي ٿي تنھنجين نيرين اکين جي سمنڊ ۾ ٻُڏي وڃجي!“
ليکڪا پنھنجي پرس منجهان ڪارا گلاسز ڪڍي اکين تي چاڙهي ڇڏيا.
هڪ ڪھاڻيڪار، ليکڪا جي تحريرن جي تعريف ڪرڻ کان پوءِ کيس چيو، ”مان تنھنجي زلفن جي ڇانوَ ۾ سمھڻ ٿو چاهيان!“
ليکڪا پنھنجي کُليل وارن کي پوتيءَ ۾ ويڙهي ڇڏيو.
هڪ ناول نگار، ليکڪا جي تحريرن جي تعريف ڪرڻ کان پوءِ کيس چيو، ”مان سڄي زندگي توسان گڏ رهڻ ٿو چاهيان!“
ليکڪا، ناول نگار کان پرتي وڃي بيھي رهي.
هڪ ڊراما نگار ليکڪا جي تحريرن جي تعريف ڪرڻ کان پوءِ کيس چيو، ”مان تنھنجي احساسن کي ڇُھڻ ٿو چاهيان!“
ليکڪا پنھنجو مُنھن ٻئي پاسي ڪري ڇڏيو.
هڪ چترڪار، ليکڪا جي تحريرن جي تعريف ڪرڻ کان پوءِ کيس چيو، ”مان تنھنجي زندگيءَ ۾ خوشين جا رنگ ڀرڻ ٿو چاهيان!“
ليکڪا، چترڪار جي ڳالھہ ٻُڌي اڻ ٻُڌي ڪري ڇڏي.
هڪ ماهرِ لسانيات، ليکڪا جي تحريرن جي تعريف ڪرڻ کان پوءِ کيس چيو، ”تون منھنجي سامھون ويٺي رهين تہ مان تنھنجي حُسن بابت ڪو نئون لفظ ٺاهيان!“
ليکڪا اٿي پرتي وڃي ويٺي.
هڪ محقق، ليکڪا جي تحريرن جي تعريف ڪرڻ کان پوءِ کيس چيو، ”مون کي ڪجهہ وقت ڏي تہ مان تنھنجي سونھن تي تحقيق ڪيان!“
ليکڪا تڪڙ ۾ اٿي وئي.
هڪ دانشور، ليکڪا جي تحريرن جي تعريف ڪرڻ کان پوءِ کيس چيو، ”تون منھنجي ويجهو اچي ويھہ تہ، مان حُسن جي فلسفي تي ڪجهہ غور فڪر ڪيان!“
ليکڪا وڌيڪ پرتي ٿي وئي.
هڪ ڪالم نگار، ليکڪا جي تحريرن جي تعريف ڪرڻ کان پوءِ کيس چيو، ”تون ڪجهہ دير منھنجي ڀرسان ويھہ تہ مان تنھنجي سونھن جو مشاهدو ماڻي، حَسين چھرن بابت هڪ ڪالم لکان!“
ليکڪا کي ڪالم نگار جي ڳالھہ نہ وڻي. هوءَ ڪالم نگار کان گهڻو پرتي هلي وئي.
هڪ نقاد ليکڪا جي ويجهو آيو تہ، ليکڪا کي تنقيد جو خوف ورائي ويو.
نقاد، ليکڪا جي لکڻين تي تبصرو ڪرڻ کان سواءِ چيو، ”تون دنيا جي حَسين ترين ڇوڪري آهين!“
ليکڪا جي چھري تي مُرڪ پکڙجي وئي ۽ هوءَ اڳتي سُري، نقاد جي وڌيڪ ويجهو اچي وئي.