دانشور
ڪھاڻيون لکڻ کان توبھہ ڪري شاعري ڪيائين پر دلين کي گرمائي نہ سگهيو، بس رنڍا ئي روڙيندو رهيو.
شاعري ڇڏي ڪالم لکڻ شروع ڪيائين پر فقط ڪاڳر ئي ڪارا ڪندو رهيو.
ڪنھن صلاح ڏنس تہ ڪتاب ڇپجڻ سان ادبي دنيا ۾ مڃتا ماڻي سگهجي ٿي.
پبلشرن جي انڪار کان پوءِ هن کي پنھنجي خرچ تي پنھنجا ڪتاب پاڻ ئي ڇپرائڻا پيا ۽ بازار ۾ وڪرو نہ ٿيڻ تي مفت ۾ ورهائڻا پيا.
پنھنجي خرچ تي ڪتابن جون مھورتون بہ ڪرايائين تہ پاڻ سان رهاڻيون بہ رچرايائين پر مڃتا جي منزل ماڻي نہ سگهيو ۽ پوءِ هن لکڻ ڇڏي ڏنو.
گهڻي وقت کان پوءِ مليو تہ ڏاڍو خوش هو.
چيائين، ”اجايو پئي رنڍا روڙيم ۽ ڪاڳر ڪارا ڪيم! هاڻي فقط ادبي، تعليمي ۽ سماجي پروگرامن ۾ تقريرون ڪندو آهيان ۽ ماڻھو مون کي دانشور چوندا آهن!“