ٽارگيٽ ڪلر
هو تيزيءَ سان موٽر سائيڪل هلائيندو ٻہ گهٽيون اڳيان وڃي ٻڌايل جاءِ تي پھتو. گهٽيءَ جي اونداهي ڪنڊ ۾ موٽر سائيڪل بيھاري، هو پاسيرو ٿي سيٽ تي ويھي رهيو. ٻن منٽن جي انتظار کان پوءِ سندس موبائل فون تي ڪال آئي. ڪال ڪندڙ چيو، ”هُو جيڪو ماڻھو بلو ڪار طرف اچي رهيو آهي، تنھنجو اڄوڪو ٽارگيٽ اهو آهي.“
هن ليمپ پوسٽ جي هلڪي روشنيءَ ۾ سامھون ايندڙ شخص طرف ڏسي پوءِ هيڏانھن هوڏانھن ڏٺو. نيم ويران رستي تي نيم اونداهيءَ ۾ کيس پنھنجي لاءِ ڪوبہ خطرو نظر نہ آيو. جيئن ئي اهو شخص پنھنجي ڪار وٽ پھتو تہ، ڪار جو دروازو کلڻ کان اڳ ئي هڪ گولي اچي سندس سيني ۾ لڳي ۽ هو ڪار جي ٽائر ڀرسان ڪِري پيو.
موٽر سائيڪل روڊ تي اسڪريچ هڻندي پانَ جي ڪئبن اڳيان بيٺي. سندس دوست هڪدم موٽر سائيڪل تي هن جي پويان ويٺو ۽ موٽر سائيڪل پوري اسپيڊ سان اڳتي هلي وئي.
باربي قِيو ريسٽورنٽ ۾ ماني کائڻ کان پوءِ هن ٽيبل تي پيل بل تي هڪ نظر وجهي دوست کان پڇيو، ”هڪ ماڻھوءَ جو وزن ڪيترو هوندو آهي؟“
دوست ڏند کوٽيندي بي فڪريءَ سان وراڻيو، ”خبر ناهي، هوندو پنجاھہ سٺ ڪلو گرام.“
هن ٽارگيٽ ڪلنگ جي معاوضي طور مليل پندرهن سئو ۾ هڪ سئو روپيا ٻيا وجهي، سورهن سئو رپيا بل واري پليٽ ۾ ڦِٽي ڪيا ۽ سگريٽ دکائيندي چيائين، ”اڄڪلھہ ڪيڏي مھانگائي ٿي وئي آهي يار، پنجاھہ سٺ ڪلو جي ماڻھوءَ سان ٻاڪري گوشت جي هڪڙي ڪلو واري ڪڙھائي بہ نٿي ملي!“