احتجاج
مان پاڙي جي ٻين گهٽين ڏانھن ويس. پاڙي جون سڀ گهٽيون رت هاڻيون هيون.
مان شھر ۾ نڪري پيس. شھر جا سڀ رستا رت ۾ ٻُڏل هئا.
مان انسانيت جي قتل جِي ايف آئي آر ڪٽرائڻ لاءِ پوليس اسٽيشن تي پھتس پر منھنجي فرياد داخل ڪرڻ کان انڪار ڪيو ويو.
مان شھر جي پوليس چيف وٽ ويس ۽ کيس چيم، ”شھر ۾ انسانيت جو قتل ٿيو آهي، پر منھنجي ايف آئي آر نٿي داخل ڪئي وڃي!“
پوليس چيف پڇيو، ”تو وٽ ڪھڙو ثبوت آهي تہ انسانيت جو قتل ٿيو آهي؟“
چيم، ”منھنجي شھر جا سڀ رستا رت سان ڳاڙها ٿيل آهن!“
پوليس چيف وراڻيو، ”هن شھر جا رستا تہ گهڻي وقت کان ڳاڙها آهن. اها ڪا نئين ڳالھہ ناهي!“
پوليس چيف کان مايوس ٿي مون احتجاج ڪيو ۽ شھر جي اهم شاهراھہ تي ڌرڻو هڻي ويھي رهيس.
وقت جو حڪمران مون وٽ پھتو ۽ ڌرڻو ختم ڪرڻ لاءِ چيائين.
وراڻيم، ”شھر ۾ انسانيت جو قتل ٿيو آهي، پر پوليس چيف منھنجي ڳالھہ ٻُڌڻ لاءِ تيار ناهي. جيسين انسانيت جي قاتلن کي گرفتار نہ ڪيو ويندو، تيسين منھنجو احتجاج جاري رهندو.“
حڪمران پڇيو، ”ڪنھن جي خلاف ڪارروائي ڪيون؟“
چيم، ”انھن سڀني رت پياڪ جانورن جي خلاف، جن کي هن شھر ۾ داخل ٿيڻ کان نہ روڪيو ويو ۽ هاڻي انھن منھنجي شھر جي رستن جو رنگ ڳاڙهو ڪري ڇڏيو آهي!“