سوين قاتل
مون بيحد ڏکاري دل ۽ آلين اکين سان اهي سڀ تحريرون ۽ تصويرون ڏٺيون ۽ پوءِ موبائيل فون بند ڪري رکي ڇڏيم.
هو منھنجو بيحد عزيز دوست هو. سندس اوچتي وڇوڙي جي خبر منھنجو جيءُ جهوري ڇڏيو ۽ مان ڪيتري دير تائين غم جي ڪيفيت ۾ مبتلا رهيس. ڪافي دير کان پوءِ مون پاڻ سنڀاليو ۽ سندس جنازي نماز بابت ڄاڻڻ خاطر موبائيل فون کنيم پر پنھنجي دوست جي ڪنھن بہ ٻئي گهرڀاتيءَ جو فون نمبر مون وٽ نہ هو. مجبوريءَ جي حالت ۾ مون دوست جي نمبر تي ئي ڪال ڪئي.
منھنجي دوست جي پٽ ڪال اٽينڊ ڪئي.
انتھائي ڏک سان پڇيم، ”پٽ... توهان جي بابا جي جنازي نماز....“
منھنجو جملو پورو ٿيڻ کان اڳ ئي دوست جي پٽ وراڻيو، ”اها ڳالھہ توهان بابا کان ئي پڇي وٺو انڪل.“
”ڇا... !“ انتھائي حيرت سبب اهو هڪڙو ئي لفظ منھنجي وات منجهان نڪتو.
ٻئي لمحي مون ٽھڪ سان گڏ پنھنجي دوست جو آواز ٻڌو، ”فڪر نہ ڪر يار، مان جيئرو آھيان ۽ ڪورونا نيگيٽو بہ ٿي ويو آهيان پر فيس بڪ تي ماڻھن مون کي ماري ڇڏيو آهي!“
حيرت سان پڇيم، ”ڪنھن ڦھلائي آهي اهڙي افواھہ؟“
دوست وراڻيو، ”افواھہ تہ ڪنھن هڪ ماڻھوءَ ڦھلائي هوندي پر فيس بڪ تي بنا تصديق جي انھيءَ افواھہ کي اڳتي وڌائيندڙ منھنجا سوين قاتل ظاهر ٿي پيا آهن!“