وتايو فقير اِن ٽربل
وراڻيم، ”ها فقير، مون چيو هو تہ وتايو فقير سنڌ جو سڀ کان وڏو فليش فڪشن رائيٽر آهي.“
وتايو فقير ڪاوڙجي پيو.
چيم، ”ناراض ٿيڻ بدران توکي منھنجي مھرباني مڃڻ کپي فقير.“
وتائي حيرت سان پڇيو، ”ڪھڙي ڳالھہ جي مھرباني مڃيان!؟“
چيم، ”انھيءَ ڳالھہ جي تہ، مون توکي سڀ کان وڏو فليش فڪشن رائيٽر چيو.“
وتائي سخت ڪاوڙ منجهان پڇيو، ”تو ايئن ڇو ڪيو!؟“
چيم، ”اڄڪلھہ جي ليکڪن کي پنھنجي نڪ کان اڳتي ڪجهہ بہ نظر ناهي ايندو. مون بہ پنھنجي نڪ کان اڳتي نھارڻ جي ڪوشش ڪئي تہ، مون کي ٻيو ڪوبہ ڪھاڻيڪار نظر نہ آيو...“
وتائي منھنجي ڳالھہ ڪَٽيندي پڇيو، ”تہ پوءِ تو منھنجو نالو ڇو ورتو؟“
وراڻيم، ”جڏهن مون کي پنھنجي نڪ کان اڳتي ٻيو فليش فڪشن رائيٽر نظر نہ آيو تہ، پوءِ وري مون تصور جي اک سان ڏٺو تہ منھنجي نظر توتي پئجي وئي!“
وتائي فقير جي نرڙ تي گهنج پئجي ويا. فڪرمنديءَ سان چيائين، ”۽ تو بنا سوچڻ سمجهڻ جي چئي ڇڏيو تہ، وتايو فقير سنڌ جو سڀ کان وڏو فليش فڪشن رائيٽر آهي!“
چيم، ”ها فقير، حقيقت بہ اها ئي آهي.“
وتايو وڌيڪ ڪاوڙجي پيو. چيائين، ”مون کي ڪھاڻيڪار چئي غلط ڪيو تو...!“
وراڻيم، ”مون غلط ڳالھہ ناهي ڪئي!“
وتائي وراڻيو، ”اڄڪلھہ ڪھاڻيڪار سڏرائڻ خطري کان خالي ناهي!“
مون ڪو جواب نہ ڏنو. سوچ ۾ پئجي ويس.
وتائي فقير سخت فڪرمنديءَ سان چيو، ”تو وارو يار جهونو جوڳي پنھنجي هڪ ڪھاڻيءَ جي ڪري مصيبت ۾ مبتلا ٿي ويو آهي. منھنجيون تہ ﷲ سان ڪيل سڀ ڳالھيون منھنجي ڳچيءَ ۾ پئجي وينديون!“