ڀولڙن جو بادشاھہ
هڪ ڏينھن شھر ۾ اوچتو بيشمار ڀولڙا گهڙي آيا.
ڪيترن ڀولڙن جي هٿن ۾ لٺيون هيون، ڪيترن جي هٿن ۾ پٿر هئا ۽ ڪجهہ ڀولڙن جي هٿن ۾ بندوقون بہ هيون.
ڀولڙن شھر ۾ داخل ٿيڻ سان ئي انسانن تي حملا ڪرڻ شروع ڪيا.
لٺ بردار ڀولڙا انسانن جا هڏ گُڏَ پڃڻ لڳا.
پٿر کڻي آيل ڀولڙن ماڻھن جا مٿا ڦاڙي ڇڏيا.
بندوق بردار ڀولڙا ٻانھون لوڏيندا ۽ گوليون هلائيندا رهيا.
شھر ۾ انسانن جا لاش ڪِرڻ لڳا ۽ رستا رت سان ريٽا ٿي ويا.
سڄي شھر تي خوف ڇانيل هو ۽ انسانَ پاڻ بچائڻ لاءِ هيڏانھن هوڏانھن ڊوڙي رهيا هئا.
شھر جي وڏي چوواٽي تي افراتفريءَ جي وچ ۾ هڪ ماڻھو مائيڪ هٿ ۾ جهلي تقرير ڪري رهيو هو، ”مان دنيا جي سڀني بادشاهن جي اڳواڻي ڪري تحريڪ هلائيندس ۽ سڄي دنيا ۾ تبديلي آڻي ڏيکاريندس.....“
هڪ شخص انسانن جي ڀاڄ ۾ پنھنجو ڀرسان ڊوڙندڙ ڏاهي کان حيرت سان پڇيو، ”هي چريو ڪھڙيون ڳالھيون پيو ڪري!؟“
ڏاهي ڊوڙندي ۽ سھڪندي وراڻيو، ”جيئن ڀولڙي کي بندوق هٿ اچي وڃي تہ ڪنھن کي بہ هڻي سگهي ٿو، تيئن اناڙيءَ کي مائيڪ ملي وڃي تہ ڪجهہ بہ چئي سگهي ٿو....!“