شاعري

مان ڀي اُتي هئس

هي ڪتاب هند جي سنڌي شاعر ڊاڪٽر ونود آسوداڻيءَ جي غزلن جو مجموعو آهي. هن ودوان جي سڃاڻپ جي هڪ خاصيت اها آهي ته هو ڄائي ڄم کان نابين آهن. باوجود ان جي تعليمي ۽ ادبي کيتر ۾ سٺو مقام حاصل ڪيو اٿن.
ادبي کيتر ۾ ڪيل شيوائن لاءِ کيس اکل ڀارت سِنڌي ٻولي ۽ ساهتيه سڀا، جئپور پاران 2014 ۾ راشٽريه پُرسڪار سان نوازيو ويو. 2015 ۾ سندس غزلن جي ڪتاب ”ڀُڻ-ڀُڻ“ کي اين.سي.پي.ايس.ايل. جو 50 هزار روپيه جو راشٽريه ساهتيڪ پُرسڪار ڏنو ويو.
Title Cover of book مان ڀي اُتي هئس

ڏَئي هَٿُ اَگر ڪو ڇَڏائي، ٺڳي ٿيِ

ڏَئي هَٿُ اَگر ڪو ڇَڏائي، ٺڳي ٿيِ
اِئين عُمر ڀر جي سَتائي، ٺڳي ٿيِ

سَزا کان ڪَڏهِن ڪيِنَ ڪيِٻايو آ موُن
خطا جي نَـٿو هوُ ٻُڌائي، ٺڳي ٿي

ٻُڌو آ ته سيسا تي حَـقُ آهي سَـڀَ جو
جي پَنهِنجَن ۾ ٿو ڪو وِرهائي، ٺڳي ٿي

سِتارا سَوين اُڀَ ۾، اَکِ ۾ اَنڌيرو
اُجالو اَجايو وِڃائي، ٺڳي ٿي

ڪِتابن مان نالو تَه مِٽِجي سَگھي ٿو
دِليُن مان جي ڪوئي مِٽائي، ٺڳي ٿي

لَـنوِيو ڪانگُ پَـڪَ ٿي ته ايِندو پريِن اَڄُ
جي موٽي، لِـئو صِرفُ پائي، ٺڳي ٿي

اَنڌيرو اُجالو ٻُڌائِڻُ آ مُشڪِل
گھڙيَ ۾ وِسائي جَلائي، ٺڳي ٿي