شاعري

مان ڀي اُتي هئس

هي ڪتاب هند جي سنڌي شاعر ڊاڪٽر ونود آسوداڻيءَ جي غزلن جو مجموعو آهي. هن ودوان جي سڃاڻپ جي هڪ خاصيت اها آهي ته هو ڄائي ڄم کان نابين آهن. باوجود ان جي تعليمي ۽ ادبي کيتر ۾ سٺو مقام حاصل ڪيو اٿن.
ادبي کيتر ۾ ڪيل شيوائن لاءِ کيس اکل ڀارت سِنڌي ٻولي ۽ ساهتيه سڀا، جئپور پاران 2014 ۾ راشٽريه پُرسڪار سان نوازيو ويو. 2015 ۾ سندس غزلن جي ڪتاب ”ڀُڻ-ڀُڻ“ کي اين.سي.پي.ايس.ايل. جو 50 هزار روپيه جو راشٽريه ساهتيڪ پُرسڪار ڏنو ويو.
Title Cover of book مان ڀي اُتي هئس

راهَه ساڳي وَٺي توُن هَلَڻُ، ڇَڏِ کڻي

راهَه ساڳي وَٺي توُن هَلَڻُ، ڇَڏِ کڻي
ماڳ جو توُن تَـصَوُر ڪَرَڻُ، ڇَڏِ کڻي

زندَگي، زندگي آ، رُڳو زِندَگي
ايِئَن پَل پَل اَجايو مَرَڻُ، ڇَڏِ کڻي

ڪيترو وَقتَ کي توُن سُڃاڻي اَڃان
بيوَفا نؤدَ کان ڪُجھُه گھُرَڻُ، ڇَڏِ کڻي

وَقتَ جو ڏِسُ سَڳو هَٿُ ڇَڏائي ويو
گھاوَ پَنهِنجا سُئيءَ سان سِبَڻُ، ڇَڏِ کڻي

خواب، حسرت، تمنا، تَصَوُر، هُجي
سِکُ سَبَقُ، آسَ ڪَنهِن مان رَکَڻُ، ڇَڏِ کڻي

دِل هُجي يا هُجي ذَهَنَ جو وِلوِلو
اوٽَ ڪَنهِنجي مَـگـر توُن وَٺَڻُ، ڇَڏِ کڻي