شاعري

مان ڀي اُتي هئس

هي ڪتاب هند جي سنڌي شاعر ڊاڪٽر ونود آسوداڻيءَ جي غزلن جو مجموعو آهي. هن ودوان جي سڃاڻپ جي هڪ خاصيت اها آهي ته هو ڄائي ڄم کان نابين آهن. باوجود ان جي تعليمي ۽ ادبي کيتر ۾ سٺو مقام حاصل ڪيو اٿن.
ادبي کيتر ۾ ڪيل شيوائن لاءِ کيس اکل ڀارت سِنڌي ٻولي ۽ ساهتيه سڀا، جئپور پاران 2014 ۾ راشٽريه پُرسڪار سان نوازيو ويو. 2015 ۾ سندس غزلن جي ڪتاب ”ڀُڻ-ڀُڻ“ کي اين.سي.پي.ايس.ايل. جو 50 هزار روپيه جو راشٽريه ساهتيڪ پُرسڪار ڏنو ويو.
Title Cover of book مان ڀي اُتي هئس

ڳالهِه ڳالهِه تي موُن کِلَڻُ رُئَڻُ ڇَڏي ڏِنو

ڳالهِه ڳالهِه تي موُن کِلَڻُ رُئَڻُ ڇَڏي ڏِنو
هاڻي دِلِ جو آوازُ ٻُڌڻُ ڇَڏي ڏِنو

روَحَ جِسمَ سَڀني جا ساڳيا آهِن هِتِ
ماڻهوُ ماڻهوءَ ۾ فرقُ ڪَرَڻُ ڇَڏي ڏِنو

دَرُ کَڙڪايان شايَدِ اَڄُ هوُ کوليِندو
گُم-سُم چائنٺِ تي روزُ وِهَڻُ ڇَڏي ڏِنو

سَمجھان اُپواسُ بُکئي پيٽ رَهان جَنهِن ڏيِنهُن سوُمَرُ،
مَنگل، ڇَنڇَرُ، وِرتُ رَکڻُ ڇَڏي ڏِنو

بيب-چئني هيءَ بي-چئني ساڳي آ
راتِ راتِ جو ويهي سوچَڻُ ڇَڏي ڏِنو

مايوُسيءَ سان هاڻي پَنهِنجي ياري آ
زورُ ڪَري مَحفِل ۾ مُرڪَڻُ ڇَڏي ڏِنو

ڪا لُڙڪَن جي چادَرَ مِلَندي مونکي پِڻِ
سوچي، خوابَن جو ڪَفَنُ اُڻَڻُ ڇَڏي ڏِنو

ٻولي رَهِنڊوُن رَهِنڊوُن، لَفظَ مَرَن پيا ٿا
لالَڻَ سائينءَ ڇو رَحَم ڪَرَڻُ ڇَڏي ڏِنو

سِنڌوءَ جو پاڻي ڇو ميرو ميرو آ
شاهَه سَچَلَ کي ڇا اَوهان پَڙهَڻُ ڇَڏي ڏِنو