شاعري

مان ڀي اُتي هئس

هي ڪتاب هند جي سنڌي شاعر ڊاڪٽر ونود آسوداڻيءَ جي غزلن جو مجموعو آهي. هن ودوان جي سڃاڻپ جي هڪ خاصيت اها آهي ته هو ڄائي ڄم کان نابين آهن. باوجود ان جي تعليمي ۽ ادبي کيتر ۾ سٺو مقام حاصل ڪيو اٿن.
ادبي کيتر ۾ ڪيل شيوائن لاءِ کيس اکل ڀارت سِنڌي ٻولي ۽ ساهتيه سڀا، جئپور پاران 2014 ۾ راشٽريه پُرسڪار سان نوازيو ويو. 2015 ۾ سندس غزلن جي ڪتاب ”ڀُڻ-ڀُڻ“ کي اين.سي.پي.ايس.ايل. جو 50 هزار روپيه جو راشٽريه ساهتيڪ پُرسڪار ڏنو ويو.
Title Cover of book مان ڀي اُتي هئس

چِڻِنگ هَٿَن ۾ کڻي هَلي ٿو

چِڻِنگ هَٿَن ۾ کڻي هَلي ٿو
اوُندَهِه کي اِئَن تَـڙي ڪَڍي ٿو

اَٻلا جي عَصمَتَ تي خَطِرو
اَکِ تي ڇوڏا وَقتُ ٻَڌي ٿو

ڪو ذَرّو جي روشَنُ ناهي
چنڊُ سِجّ تي ڪاوِڙجي ٿو

پاپَ سَڄا وِجھِبا گَنگا ۾
سوچي سَمجھي پاپَ ڪَري ٿو

موُن وانگُر موڳو ٿي پَوَندو
روزُ رُبايوُن غَزَلَ پَڙهي ٿو

باهِه هَـڻي خود پاڻَ وِسائي
هورِيان هورِيان عَقُلُ سِکي ٿو

ڪوُڙُ چَوان جي اُڀُ هيِ ڦاٽي
هَرڪو ماڻهو چَـريو لَڳي ٿو

ڏِسو پُنهوُن سَسُئيءَ کي ڳولهي
شاههُ رِسالو نَئون لِکي ٿو

مُنهنجا ماروُ آهِن مَنَ ۾
عُمَرُ اَجايو زورُ ڀَري ٿو

سُپِنا ويسَهَه واپَسِ وَرَندا
ڦاروُن پائي واٽَ ڏسي ٿو

ڇيهوُن ڇيهوُن قِسمَتَ ساري
ڦُـڙو ڦُـڙو ٿي خوُنُ وَهي ٿو

ڪِئن بِستَر تي گھُنجَ نه پَوَندا
روزُ تَصَوّر راتِ ٽِڪي ٿو

خوابَ چَٻاڙي پاروُٿا هوُ
شُڪُرُ ڪَيو فاقا نَه ڪَڍي ٿو

سيِسراٽَ هُنَ بِه سَٺا هوُندا
تَڏهِن تَه موُنکي دوستُ سَڏي ٿو

روزُ کَـڻي ساڳي آکاڻي
هوُ ٿي هِڪُ ڪِردارُ پَوي ٿو

ذَهَنَ اَندَرِ ڪو کَـڙِڪو ٿِيو آ
ڀُڻِ ڀُڻِ جو آوازُ ٻُجھي ٿو