• اقرار ۽ انڪار ۾ گذري پئي
زندگي بس پيار ۾ گذري پئي.
مان گلن جا هار بيٺو هان کڻي،
هُوءَ غصي ۽ خار ۾ گذري پئي
رات اوسيئڙو ڪيان ٿو چنڊ جو،
رات هن جي سار ۾ گذري پئي
آهي جيون راند نوَٽڻ جي پرين!
جيت ۾ ۽ هار ۾ گذري پئي.
هُوءَ آئي سمنڊ تي سينگارجي،
روشني سنسار ۾ گذري پئي.
سنڌ جو ”سجاد“ ڪيئن ٿي آجپو؟
بس انهيءَ ويچار ۾ گذري پئي.
*