شاعري

مان تنهنجو هان

سجاد ميراڻيءَ پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي سڃاڻپ ڪرائي آهي. ۽ ان سڃاڻپ سندس پهرين شعري ڪتاب” دلدار وڏي شيءِ آ“ کان وٺي، هِن شعري مجموعي ”مان تنهنجو هان“ تائين موهيندڙ سفر ڪيو آهي. ”سنڌ“ ۽ ”سرتي“ سجاد ميراڻيءَ جي شاعري ۾ ٻن اکين جيان رهيون آهن. سندس اظهار جو سادو ۽ سليس لهجو ڪنهن لوڪ گيت جهڙو احساس آڇي ٿو. سجاد شاعريءَ جي رڻ ۾ لڳ ڀڳ ٽن هاڪن کان وڌيڪ عرصو، بنا ساهيءَ جي، ڪڏهن هورڙيان هورڙيان ڌيرج سان ته ڪڏهن تڪڙين وکُن سان بهرحال، پنڌ پئي ڪيو آهي.
Title Cover of book مان تنهنجو هان

• تنهنجا لال لبڙا ۽ رخسار ڳاڙها

تنهنجا لال لبڙا ۽ رخسار ڳاڙها
هزارين دلين تي هڻن ٿا پيا ڌاڙا.

ويتر ويس ڳاڙهو جو پايو ٿا پيارا
هٿين لال ميندي جو لايو ٿا پيارا
قسم آ خدا جو ته گهايو ٿا پيارا
محلن جا محلا ۽ پاڙن جا پاڙا

کڻي نيڻ ڪنهن کي جي کيڪار ڪيو ٿا
ته قاتل جيان ان تي ڄڻ وار ڪيو ٿا
سسنڌُ سنڌُ انهيءَ جو ڪپي ڌار ڪيو ٿا
تنهنجا نيڻ ناهن آهن ڪهاڙا.

ڪيا ديد تنهنجي ديوانه ڪيئي
ڏنئه مئه ته ٿي پيا مستانه ڪيئي
ڪيا چاهه چريا سلطان ڪيئي
الڪو نه انگ جو گهمن ٿا اگهاڙا

اوهان جي مريدن ۾ آهي ”ميراڻي“
تنهنجي در جو دلبر ڀريندو پيو پاڻي
پر يار تون جي هيڪر سڃاڻي
ته ٻيهر نه ٻولين مون سان ٻول ٻاڙا