• تنهنجا لال لبڙا ۽ رخسار ڳاڙها
هزارين دلين تي هڻن ٿا پيا ڌاڙا.
ويتر ويس ڳاڙهو جو پايو ٿا پيارا
هٿين لال ميندي جو لايو ٿا پيارا
قسم آ خدا جو ته گهايو ٿا پيارا
محلن جا محلا ۽ پاڙن جا پاڙا
کڻي نيڻ ڪنهن کي جي کيڪار ڪيو ٿا
ته قاتل جيان ان تي ڄڻ وار ڪيو ٿا
سسنڌُ سنڌُ انهيءَ جو ڪپي ڌار ڪيو ٿا
تنهنجا نيڻ ناهن آهن ڪهاڙا.
ڪيا ديد تنهنجي ديوانه ڪيئي
ڏنئه مئه ته ٿي پيا مستانه ڪيئي
ڪيا چاهه چريا سلطان ڪيئي
الڪو نه انگ جو گهمن ٿا اگهاڙا
اوهان جي مريدن ۾ آهي ”ميراڻي“
تنهنجي در جو دلبر ڀريندو پيو پاڻي
پر يار تون جي هيڪر سڃاڻي
ته ٻيهر نه ٻولين مون سان ٻول ٻاڙا