• منهنجي من جي اڱڻ تي اچي ويٺو آ
ها دنيا جي نظر کان بچي ويٺو آ.
هُو پُڇن ٿا اکيون ڇو ٿو پوري هلين؟
منهنجي نيڻن ۾ سهڻو سچي ويٺو آ
هو ته ناچن جو آيو ڏسڻ ناچ هو،
پاڻ ناچو ٿي تن سان نچي ويٺو آ.
پنهنجي محبوب جي محل آڏو ڏسو،
جاءِ پنهنجي اڏي هو ڪچي ويٺو آ
هُن کي پاڻي هڻو هن کي پاڻي ڏيو،
برهه جي باهه ۾ هُو پچي ويٺو آ.
مون سان جنت ۽ دوزخ جون ڳالهيون نه ڪر!
روح منهنجي ۾ راڻو رچي ويٺو آ
مان ته ”سجاد“ آهيان ۽ سجدو ڪندس
منهنجي من ۾ جو مالڪ مچي ويٺو آ
*