• پٽ
ان ڪري
نه ڄڻيو هو ته،
هو وڏو ٿي
پراون ننگن ۾ اکيون وجهي ۽
وتي لوڙها لتاڙيندو
پر مان پنهنجو پٽ
انڪري ڄڻيو هو ته
وڏو ٿي ڌرتيءَ ۽ ننگن جو
محافظ بڻجي.
*
شاعري
مان تنهنجو هان
سجاد ميراڻيءَ پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي سڃاڻپ ڪرائي آهي. ۽ ان سڃاڻپ سندس پهرين شعري ڪتاب” دلدار وڏي شيءِ آ“ کان وٺي، هِن شعري مجموعي ”مان تنهنجو هان“ تائين موهيندڙ سفر ڪيو آهي. ”سنڌ“ ۽ ”سرتي“ سجاد ميراڻيءَ جي شاعري ۾ ٻن اکين جيان رهيون آهن. سندس اظهار جو سادو ۽ سليس لهجو ڪنهن لوڪ گيت جهڙو احساس آڇي ٿو. سجاد شاعريءَ جي رڻ ۾ لڳ ڀڳ ٽن هاڪن کان وڌيڪ عرصو، بنا ساهيءَ جي، ڪڏهن هورڙيان هورڙيان ڌيرج سان ته ڪڏهن تڪڙين وکُن سان بهرحال، پنڌ پئي ڪيو آهي.
- 4.5/5.0
- 4912
- 754
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- سجاد ميراڻي
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- • سنڌ سلامت پاران
- • ارپنا
- • ليکڪ جو تعارف
- • پبلشر نوٽ
- • سونهن سوا سجاد ميراڻي ڪيئن ڪندو؟!
- • پنهنجي پاران
- • پريان لوءِ جو پيارو شاعر
- • ”کيس چئجو هتان سدا گذري“
- • مٽيءَ جو ماڻهو سجاد ميراڻي
- • پختو ۽ پيارو شاعر سجاد ميراڻي
- • صوفياڻو مزاج رکندڙ شاعر
- • يار! ڳائندو نه ڪر؟!
- غزل
- • حمد
- • نعت
- • وقت جي وهڪري ۾ وهي ٿو وڃان
- • ويندي ويندي وفا ڪيون وڃجو
- • هوءَ جو ايندي وئي
- • اقرار ۽ انڪار ۾ گذري پئي
- • عرض منهنجو اگهائجو جانان!
- • مون ته لئه گلاب پوکيا هِن
- • اوپرو ٿي پيو آهيان
- • کييس چئجو هتان سدا گذري !
- • ڪيئن نه ڳڻتي پو مون کي ڳاريندي
- • منهنجي من ۾ بهار ڪونهي ڪو
- • سونهن تنهنجون صدائون وڏي ڳالهه آ
- • نفرتون ڏئي محبت کڻي ٿو وڃي
- • پيار ۾ جيت ۽ هار نه ڏس
- • دعوا جي لئه دليل گهرجي
- • هر سوال جو جواب ڏيندس مان
- • دل کي تون در در رُلائيندو نه ڪر
- • ڪجهه درد وڌايا هُن، ڪجهه دل جي ڪمزوري
- • گل کي گلزار کان پري ٿا ڪيو
- • عشق جن جو امام آهي
- • درد ڪيڏا بيدرد ٿي پيا هِن
- • يار جو نڪري اچي ٿو رات جو
- • ايڏي ويساهه گهاتي ڇو؟
- • پيار تي الزام ايندا هن پرين!
- • منهنجي من جي اڱڻ تي اچي ويٺو آ
- • ظالم جا ساٿاري بڻجي
- • هوءَ ڪيڏي ته آهي چَري پيار ۾
- • اچو ٿا نچان ٿو، وڃو ٿا لڇان ٿو
- • مٺامونڏي کڻي اکريون نهاريندين ته خوش هوندين
- • فقيرن سان ڦٽائڻ ۾ مزو ڪهڙو اچئي ٿو پيو
- • ايڏو تون گهٻرائين ڇو ٿو
- • سهڻيءَ وانگي ڪچو کنيو آ
- • ٻيڻو، ٽيڻو، چوڻو، پنجوڻو آهيان مان
- • هر ڪو جيئڻ کان پو مري ٿو پيو پو
- • اکين جي ڪهاڻي پڙهي ٿي وڃي
- • يا خدا! آسمان قائم رک
- • پاڻيءَ جو مان ڦوٽو آهيان
- • خدايا منهنجي قسمت ڪر، وڃان دلدار جي در تي
- • ڪاريهر تي پير آ سائين !
- • کيس ڌوڪو مليو دل شڪستو ٿي پيو
- • تون جو رسي وئين ڏات رسي وئي
- • قرار مون کان کسي ويو آن، خدا ڪري شل قرار ۾ هُج
- • شهنشاهه شعور ڏي
- • يار جو سمنڊ تي وڇي پهتو
- • سي ئي ماڻهو موتيءَ داڻا
- • بهارن جي بهاريءَ ۾ نه دل کي ڪو قرار آهي
- • تون جي آهين او پرين! پو پيار آهي زندگي
- • ڪجهه درد وڌايا تو ڪجهه دل جي ڪمزوري
- • اعتبار ڪندين، مان تنهنجو هان
- • توڏي نه جي اچان مان
- • نه ڪر يار مون سان ڦٽائڻ جي ڪوشش
- • حسن جو احترام ڪرڻو آ
- • کڻي اک ٿا ڏسن جنهن کي انهيءَ کي مفت ٿا مارن
- • هاڻي توسان حوال يار ڪبو
- • سُکن ۾ ته سڀڪو سلامي ڀري ٿو
- • متل من ۾ محبت جو مهراڻ آهي
- • ايمان ويو ڪاڏي؟
- • جيڪو حسن جو هتڙي قدر نه ڪري
- • سبق صوفين جو وساري ڇڏيوسين
- • دوستيءَ جي روپ ۾ دشمني ناهي چڱي
- • پيار نگر جي ڳالهه ڪيان ڇا
- • مٺي مصطفيٰ جو هي فرمان آهي
- • اعتبار ڪندين، مان تنهنجوهان
- وايون
- • وائي 1
- • وائي 2
- • وائي 3
- • وائي 4
- • وائي 5
- • وائي 6
- • وائي 7
- • وائي 8
- • وائي 9
- • وائي 10
- • وائي 11
- • وائي 12
- گيت
- • تنهنجو سنڌو ديش آ، هي منهنجو سنڌو ديش آ
- • ڌرتيءَ جي آزادي ٿا گهرئون
- • زنجير وجهين يا سير وجهين، ته به نينهن جو نعرو هڻنداسين
- • سنڌڙي منهنجي سور نه سهندي
- • منهنجا پٽڙا وڏڙو ٿيندين
- • او منهنجي سنڌ! او منهنجي امان!
- • اُٿو سنڌ منهنجيءَ جا جرنيل جاڳو
- • تون نٿو جي ملين مون سان يار پرين!
- • ڌرتي ماتا تنهنجو سونهن آ
- • مند آئي وري، تون نه آئين وري
- • پاڻ مون آ پليو پيار پلجي نٿو
- • تنهنجا لال لبڙا ۽ رخسار ڳاڙها
- • ايڏا ڏينهن لاتئي منهنجا يار دلدار!
- • هڪ ڀيرو اڱڻ منهنجي پرين پير ڀري ها، منهنجو هنيانءُ ٺري ها
- • هن سڄي سنسار ۾ آن سونهن جو سردار تون
- نظم
- • اَمنُ الائي ڪاڏي ويو آ
- • ڌرتي سر تي
- • خواب
- • مرشد لطيف
- • سنڌ ڌرتيءَ جا اديبو شاعرو!
- • سدا سنڌ سائي
- • پيار سڀ ڪجهه آ
- • ڀوتار آيا
- • اُٿي پئو
- • ڀٽائيءَ کان سوال
- • سنڌو ماتا
- • او ڀٽائي! او سچل!
- • محبت جو لغڙ
- • ڪاش!
- • ماءُ
- • پيءُ
- • ڌيءَ
- • پٽ
- چوسٽا
- چوسٽا
- • پريان لوءِ جي سونهن سجادميراڻي
- • جهڙي ڪوڪ ڪوي سوچي
- • ڪوئي ڄمندي ڄام نه آ
- • شاعريءَ جي لاءِ ڪي ڪم جون ڳالهيون
- گلابن جي شهر جو شاعر
ان ڪري
نه ڄڻيو هو ته،
هو وڏو ٿي
پراون ننگن ۾ اکيون وجهي ۽
وتي لوڙها لتاڙيندو
پر مان پنهنجو پٽ
انڪري ڄڻيو هو ته
وڏو ٿي ڌرتيءَ ۽ ننگن جو
محافظ بڻجي.
*