• نفرتون ڏئي محبت کڻي ٿو وڃي
يار! ڪيڏو ته پو ڀي وڻي ٿو وڃي.
گل ڪيڏو ته سهڻو ٽاريءَ ۾ آ،
سو به خوشبو ڏئي پوءِ ڇَڻي ٿو وڃي.
ٿورڙو ٿورڙو پاڻ تي ضابطو،
تير نظرن جا قاتلُ هڻي ٿو وڃي.
هُو جڏهن ٿو اچي مون ڏي سينگارجي،
پو ته ”سجاد“ جو ٿي ڌڻي ٿو وڃي.
*
شاعري
مان تنهنجو هان
سجاد ميراڻيءَ پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي سڃاڻپ ڪرائي آهي. ۽ ان سڃاڻپ سندس پهرين شعري ڪتاب” دلدار وڏي شيءِ آ“ کان وٺي، هِن شعري مجموعي ”مان تنهنجو هان“ تائين موهيندڙ سفر ڪيو آهي. ”سنڌ“ ۽ ”سرتي“ سجاد ميراڻيءَ جي شاعري ۾ ٻن اکين جيان رهيون آهن. سندس اظهار جو سادو ۽ سليس لهجو ڪنهن لوڪ گيت جهڙو احساس آڇي ٿو. سجاد شاعريءَ جي رڻ ۾ لڳ ڀڳ ٽن هاڪن کان وڌيڪ عرصو، بنا ساهيءَ جي، ڪڏهن هورڙيان هورڙيان ڌيرج سان ته ڪڏهن تڪڙين وکُن سان بهرحال، پنڌ پئي ڪيو آهي.
- 4.5/5.0
- 4912
- 754
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- سجاد ميراڻي
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- • سنڌ سلامت پاران
- • ارپنا
- • ليکڪ جو تعارف
- • پبلشر نوٽ
- • سونهن سوا سجاد ميراڻي ڪيئن ڪندو؟!
- • پنهنجي پاران
- • پريان لوءِ جو پيارو شاعر
- • ”کيس چئجو هتان سدا گذري“
- • مٽيءَ جو ماڻهو سجاد ميراڻي
- • پختو ۽ پيارو شاعر سجاد ميراڻي
- • صوفياڻو مزاج رکندڙ شاعر
- • يار! ڳائندو نه ڪر؟!
- غزل
- • حمد
- • نعت
- • وقت جي وهڪري ۾ وهي ٿو وڃان
- • ويندي ويندي وفا ڪيون وڃجو
- • هوءَ جو ايندي وئي
- • اقرار ۽ انڪار ۾ گذري پئي
- • عرض منهنجو اگهائجو جانان!
- • مون ته لئه گلاب پوکيا هِن
- • اوپرو ٿي پيو آهيان
- • کييس چئجو هتان سدا گذري !
- • ڪيئن نه ڳڻتي پو مون کي ڳاريندي
- • منهنجي من ۾ بهار ڪونهي ڪو
- • سونهن تنهنجون صدائون وڏي ڳالهه آ
- • نفرتون ڏئي محبت کڻي ٿو وڃي
- • پيار ۾ جيت ۽ هار نه ڏس
- • دعوا جي لئه دليل گهرجي
- • هر سوال جو جواب ڏيندس مان
- • دل کي تون در در رُلائيندو نه ڪر
- • ڪجهه درد وڌايا هُن، ڪجهه دل جي ڪمزوري
- • گل کي گلزار کان پري ٿا ڪيو
- • عشق جن جو امام آهي
- • درد ڪيڏا بيدرد ٿي پيا هِن
- • يار جو نڪري اچي ٿو رات جو
- • ايڏي ويساهه گهاتي ڇو؟
- • پيار تي الزام ايندا هن پرين!
- • منهنجي من جي اڱڻ تي اچي ويٺو آ
- • ظالم جا ساٿاري بڻجي
- • هوءَ ڪيڏي ته آهي چَري پيار ۾
- • اچو ٿا نچان ٿو، وڃو ٿا لڇان ٿو
- • مٺامونڏي کڻي اکريون نهاريندين ته خوش هوندين
- • فقيرن سان ڦٽائڻ ۾ مزو ڪهڙو اچئي ٿو پيو
- • ايڏو تون گهٻرائين ڇو ٿو
- • سهڻيءَ وانگي ڪچو کنيو آ
- • ٻيڻو، ٽيڻو، چوڻو، پنجوڻو آهيان مان
- • هر ڪو جيئڻ کان پو مري ٿو پيو پو
- • اکين جي ڪهاڻي پڙهي ٿي وڃي
- • يا خدا! آسمان قائم رک
- • پاڻيءَ جو مان ڦوٽو آهيان
- • خدايا منهنجي قسمت ڪر، وڃان دلدار جي در تي
- • ڪاريهر تي پير آ سائين !
- • کيس ڌوڪو مليو دل شڪستو ٿي پيو
- • تون جو رسي وئين ڏات رسي وئي
- • قرار مون کان کسي ويو آن، خدا ڪري شل قرار ۾ هُج
- • شهنشاهه شعور ڏي
- • يار جو سمنڊ تي وڇي پهتو
- • سي ئي ماڻهو موتيءَ داڻا
- • بهارن جي بهاريءَ ۾ نه دل کي ڪو قرار آهي
- • تون جي آهين او پرين! پو پيار آهي زندگي
- • ڪجهه درد وڌايا تو ڪجهه دل جي ڪمزوري
- • اعتبار ڪندين، مان تنهنجو هان
- • توڏي نه جي اچان مان
- • نه ڪر يار مون سان ڦٽائڻ جي ڪوشش
- • حسن جو احترام ڪرڻو آ
- • کڻي اک ٿا ڏسن جنهن کي انهيءَ کي مفت ٿا مارن
- • هاڻي توسان حوال يار ڪبو
- • سُکن ۾ ته سڀڪو سلامي ڀري ٿو
- • متل من ۾ محبت جو مهراڻ آهي
- • ايمان ويو ڪاڏي؟
- • جيڪو حسن جو هتڙي قدر نه ڪري
- • سبق صوفين جو وساري ڇڏيوسين
- • دوستيءَ جي روپ ۾ دشمني ناهي چڱي
- • پيار نگر جي ڳالهه ڪيان ڇا
- • مٺي مصطفيٰ جو هي فرمان آهي
- • اعتبار ڪندين، مان تنهنجوهان
- وايون
- • وائي 1
- • وائي 2
- • وائي 3
- • وائي 4
- • وائي 5
- • وائي 6
- • وائي 7
- • وائي 8
- • وائي 9
- • وائي 10
- • وائي 11
- • وائي 12
- گيت
- • تنهنجو سنڌو ديش آ، هي منهنجو سنڌو ديش آ
- • ڌرتيءَ جي آزادي ٿا گهرئون
- • زنجير وجهين يا سير وجهين، ته به نينهن جو نعرو هڻنداسين
- • سنڌڙي منهنجي سور نه سهندي
- • منهنجا پٽڙا وڏڙو ٿيندين
- • او منهنجي سنڌ! او منهنجي امان!
- • اُٿو سنڌ منهنجيءَ جا جرنيل جاڳو
- • تون نٿو جي ملين مون سان يار پرين!
- • ڌرتي ماتا تنهنجو سونهن آ
- • مند آئي وري، تون نه آئين وري
- • پاڻ مون آ پليو پيار پلجي نٿو
- • تنهنجا لال لبڙا ۽ رخسار ڳاڙها
- • ايڏا ڏينهن لاتئي منهنجا يار دلدار!
- • هڪ ڀيرو اڱڻ منهنجي پرين پير ڀري ها، منهنجو هنيانءُ ٺري ها
- • هن سڄي سنسار ۾ آن سونهن جو سردار تون
- نظم
- • اَمنُ الائي ڪاڏي ويو آ
- • ڌرتي سر تي
- • خواب
- • مرشد لطيف
- • سنڌ ڌرتيءَ جا اديبو شاعرو!
- • سدا سنڌ سائي
- • پيار سڀ ڪجهه آ
- • ڀوتار آيا
- • اُٿي پئو
- • ڀٽائيءَ کان سوال
- • سنڌو ماتا
- • او ڀٽائي! او سچل!
- • محبت جو لغڙ
- • ڪاش!
- • ماءُ
- • پيءُ
- • ڌيءَ
- • پٽ
- چوسٽا
- چوسٽا
- • پريان لوءِ جي سونهن سجادميراڻي
- • جهڙي ڪوڪ ڪوي سوچي
- • ڪوئي ڄمندي ڄام نه آ
- • شاعريءَ جي لاءِ ڪي ڪم جون ڳالهيون
- گلابن جي شهر جو شاعر
يار! ڪيڏو ته پو ڀي وڻي ٿو وڃي.
گل ڪيڏو ته سهڻو ٽاريءَ ۾ آ،
سو به خوشبو ڏئي پوءِ ڇَڻي ٿو وڃي.
ٿورڙو ٿورڙو پاڻ تي ضابطو،
تير نظرن جا قاتلُ هڻي ٿو وڃي.
هُو جڏهن ٿو اچي مون ڏي سينگارجي،
پو ته ”سجاد“ جو ٿي ڌڻي ٿو وڃي.
*