شاعري

مان تنهنجو هان

سجاد ميراڻيءَ پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي سڃاڻپ ڪرائي آهي. ۽ ان سڃاڻپ سندس پهرين شعري ڪتاب” دلدار وڏي شيءِ آ“ کان وٺي، هِن شعري مجموعي ”مان تنهنجو هان“ تائين موهيندڙ سفر ڪيو آهي. ”سنڌ“ ۽ ”سرتي“ سجاد ميراڻيءَ جي شاعري ۾ ٻن اکين جيان رهيون آهن. سندس اظهار جو سادو ۽ سليس لهجو ڪنهن لوڪ گيت جهڙو احساس آڇي ٿو. سجاد شاعريءَ جي رڻ ۾ لڳ ڀڳ ٽن هاڪن کان وڌيڪ عرصو، بنا ساهيءَ جي، ڪڏهن هورڙيان هورڙيان ڌيرج سان ته ڪڏهن تڪڙين وکُن سان بهرحال، پنڌ پئي ڪيو آهي.
Title Cover of book مان تنهنجو هان

چوسٽا

قلم جو مس جو ڪتابن جو شهر آ
علم ۽ عرفان جي نوابن جو شهر آ
هڳاءُ هتان جو وجود ٿو واسي
ڇو ته پريان لوءِ گلابن جو شهر آ
***

حسن کي ٽاري ڇڏيان ٿي نٿو سگهي
عشق کي واري ڇڏيان ٿي نٿو سگهي
حسن منهنجي لاءِ آ، کير جي مثال
کير کي هاري ڇڏيان ٿي نٿو سگهي
***

دل جي ڳالهه زبان سان سڌو چئي ڇڏجي
ظالم کي ادا حق نجو چئي ڇڏجي
غيرت ۽ عزت ساڻ جيو وڏڙا چئي ويا
ديس جي دشمن کي بجو ڏئي ڇڏجي
***

انسان جي عظمت جو قدردان ٿي رهجي
۽ قوم ڌرتيءَ جو نگهبان ٿي رهجي
جو قوم جو ويري آ اهو ڄڻ ته ڪتو آ
تنهن ڪڙم جي ويريءَ لاءِ ڪانُ ٿي رهجي
***

قرآن جي تلاوت، محفل لاءِ برڪت
قرآن جي تلاوت، اسان ليءِ عظمت
محبت ادب سان، ٻڌو سڀ تلاوت
قرآن جي تلاوت، عبادت ۽ عظمت
***

اجرڪ ۽ ٽوپي سنڌ جي ثقافت
آ پٽڪو سنڌين جي عزت ۽ عظمت
ٽوپي ۽ اجرڪ ڏيندا آهيون تحفو
اها سنڌ وارن جي آهي روايت
***

مڪي وڃي يا مديني وڃي
منهنجي دل نٿي توکي حاجي مڃي
موٽي اچي پو ٿو کائين حرام،
منهنجي دل ته توکي ٿي وياجي مڃي
***

رات کي رات چئه، ڏينهن کي ڏينهن چئه
ماڪ کي ماڪ چئه، مينهن کي مينهن چئه
جي تون آهين ٻچو، سنڌ جو تو سچو
گدڙ کي گدڙ ۽ شينهن کي شينهن چئه
***

ڏنو هي سنيهو دولهه درازي
جنهن ۾ يار راضي اسان ان ۾ راضي
ڀلي ڪو چوي ڪيئن، ڀلي ڪو چوي ڪيئن
اسان جو ته ڪم آهي ديدار بازي
***

آس لڳائي ويٺا آهيون
دونهين دکائي ويٺا آهيون
ڪوئي اچي ۽ ڪوئي وڃي ٿو
دل ڦرائي ويٺا آهيون
***

مون کي ڪهڙو قرار ايندو هت
جي نه منهنجو يار ايندو هت
تيسين اکيون آءُ نه کوليندس
جيسين اکين ٺار نه ايندو هت
***

موتين جو ٿالهه ڀري ڏي ته مڃان مان
ظالم جي سيني مڱ ڏري ڏي ته مڃان مان
ڪافر کي مسلمان ڪرڻ ڏکيو آ
مُلي کي مسلمان ڪري ڏي ته مڃان
***