• سُکن ۾ ته سڀڪو سلامي ڀري ٿو
غمن ۾ گهڙي کن ڪو گهاري ته مڃجي.
اسان سار سڀني جي ساري لهون ٿا،
اسان کي به ڪو يار ساري ته مڃجي.
هٿن سان ته هر ڪو پياري ٿو ليڪن،
نگاهن سان ڪوئي پياري ته مڃجي.
اميدن جو ٻيڙو به طوفان ۾ آ،
ڪري ڪو انهيءَ کي ڪناري ته مڃجي.
اسان جي ته عيبن جو ڪاٿو ئي ڪونهي،
پنهجا عيب ڪوئي نِهاري ته مڃجي.
پرينءَ جي چپن کي چمڻ ٿو گهران مان،
مگر هوبه جي هام واري ته مڃجي.
کُٽي رات ڪاري وئي مان مڃان ڪيئن؟
ها دلبر جي گيسو سنواري ته مڃجي.
*