ڏيئا ٻرن پيا، ٿو ڀانئيان هو اچي پيو،
پتنگ وَرن پيا، ٿو ڀانئيان هو اچي پيو.
متي ڪهڪشان ۾، ڪشمڪش آ ڪيڏي،
چنڊ کڙن پيا، ٿو ڀانئيان هو اچي پيو.
بي چين ڀونئرا، ٿورو صبر ڪَر،
گُل ٽڙن پيا، ٿو ڀانئيان هو اچي پيو.
مَلهن مٿيرن ۽ ارڏن ادن جا ڏِس،
پير ٿِڙن پيا، ٿو ڀانئيان هو اچي پيو.
۽ جمالِ يار جي ديدار لاءِ،
ميڙ مڙن پيا، ٿو ڀانئيان هو اچي پيو.
هي ڪنهن جي آجيان آ، ايڏي اڄ ”نفيسَ“؟
گھنڊ گُڙن پيا، ٿو ڀانئيان هو اچي پيو.
*